Waar 2013 een jaar van heel diep vallen, en langzaam opkrabbelen was, was 2014 een jaar van vliegen. In een raket stappen en afgeschoten worden. En dat was behalve heel druk en helemaal fantastisch, ook bijzonder leerzaam. Ik maakte grote stappen als mens, en besefte dat ik eindelijk mijn weg heb gevonden. Dit zijn vijf dingen die ik afgelopen jaar leerde.

Er zijn wél mensen zoals jij

Op de basisschool en middelbare school was ik een beetje een buitenbeentje. Niet helemaal uit eigen keuze, natuurlijk, zoals dat gaat bij kinderen. Om heel eerlijk te zijn begreep ik nooit zo waarom ik er blijkbaar ‘niet bij hoorde’. Maar ergens wist ik het wel: ik wás ook anders. Ik had andere interesses, andere humor en andere dromen. Ik miste bijvoorbeeld de drang een huis te kopen na mijn afstuderen, en te blijven wonen in het dorp waar ik opgroeide. Lange tijd heb ik gedacht dat ik blijkbaar gewoon een gekke kijk op het leven had. Totdat ik dit jaar een aantal reisbloggers conferenties bezocht. En daar mensen ontmoette die net zoals ik waren. Met dezelfde passies. Dezelfde dromen. Dezelfde aversie tegen een leven van routine. Waarmee ik een paar dagen in een wildvreemde stad leerde, dineerde, en feestte.

Soms moet je voor jezelf kiezen

Voor mezelf zorgen is niet mijn forte. Aldus Milou die net uit pure honger een halve zak nachochips heeft gegeten omdat er geen ander eten meer in huis was. Vorig jaar rende ik van het ene reisje naar het andere reisje. En hoe leuk dat ook was: ik kreeg steeds minder zin in alle reisjes. Ik stelde het inpakken en het voorbereiden steeds langer uit, en keek steeds meer uit naar even lekker een avondje op de bank. Want als ik niet aan het reizen was, dan werkte ik ongeveer zestig tot tachtig uur per week. Dus lastte ik in december even een reispauze in. En dat had ik nodig. Ik nam zelfs drie volle dagen vrij met Kerst. Pas na drie weken kreeg ik weer voorzichtige reiskriebels, en ging ik in januari met frisse blik weer op pad. Wat had ik zín in die trips. Nu nog iets doen aan die gekke werkweken.

Schrijven over waar je in gelooft is belangrijker dan wat mensen ervan vinden

Dit is een punt dat ik ruim voor Charlie Hebdo opschreef, maar waar ik sindsdien alleen nog maar meer achter sta. Ik blog al jaren. En vroeger was ik nog al eens bang dat ik dingen zei die anderen zouden kwetsen. Daar ging ik mezelf dan op censureren. Ik vroeg mezelf constant af hoe anderen dachten over dit onderwerp (zie punt 1). Doodongelukkig werd ik ervan (Dit is al jaren geleden…). Inmiddels heb ik geleerd dat ik wél gelukkig word van het uitspreken van de dingen waar ik écht achter sta. En als je ergens volledig achterstaat… dan kan niemand je raken. Het is oké om het niet eens te zijn met elkaar, maar zodra je jezelf gaat censureren, raak je jezelf kwijt. Je zult zien dat er echt wel mensen zijn die achter je staan.

Georganiseerd zijn werpt zijn vruchten af

Ik werk gewoon beter met een schema. Sinds ik apps gebruik als Evernote en Wunderlist, en schema’s voor mezelf opstel waarin ik per uur opschrijf wat ik doe, werk ik veel productiever. Ik denk ook beter na over waar de prioriteiten liggen. Overigens moet ik dit puntje nog even beter doorvoeren voor de administratie… *kuche kuche*.

Doe dingen die je eng vindt

Confession time: er zijn heel veel dingen die ik stiekem best wel een beetje doodeng vind. En als het slecht met me gaat, dan vermijd ik die, en blijf ik liever in mijn veilige comfortzone. Maar als het goed gaat, heb ik mezelf aangeleerd om die dingen júíst te doen. Je groeit ervan. Je bereikt wat je wilt (of komt in ieder geval dichterbij je doel). En anders is het behalve leerzaam, ook een fijne adrenalinekick. Vooral op werkgebied zijn er dingen die ik soms best spannend vind. Dingen die ik voor het eerst doe. Maar tegenwoordig ga ik ergens meteen voor, om daarna pas even stil te staan en te bedenken dat oeps, nou ja, het eigenlijk best eng is.

Wat heb jij afgelopen jaar geleerd?