Bla-wattes? Blagaj! Een piepklein dorpje in Bosnië en Herzegovina. Niet zo heel ver van Mostar (ongeveer een kwartiertje rijden). Wat is daar dan te zien, vraag je. Weilanden, oude, vervallen huisjes, een kabbelende rivier en het hoogtepunt: de tekija/derwisj-huis. Dit is een huis voor islamitische geestelijken, die zoals ik het begrijp in dat huis woonden. Zij waren erg machtig in de tijd toen het huis gebouwd werd, aangezien het Islamitische geloof in grote delen Bosnië het belangrijkste geloof is.
Het huis staat op een prachtige locatie in het dorpje Blagaj, en ik voelde me enorm bevoorrecht dat ik het mocht bezoeken.
Blijkbaar was Blagaj uberhaupt een populaire bestemming door de geschiedenis heen, van iedereen van Romeinse adel, tot hooggeplaatste personen in het Ottomaanse en Oostenrijks-Hongaarse rijk. Hoewel er niets van de grandeur te zien is, is het natuurtechnisch, zo in een vallei, wel een erg mooie plek.
Het hoogtepunt vandaag de dag is dus het Derwisj-huis dat al in de zestiende eeuw gebouwd werd. Het huis aan de Duna-rivier werd vooral gebruikt voor de geestelijken om bij elkaar te komen en te discussiëren. Het is gebouwd in een Orientaalse-Bosnische stijl, en in de 18e eeuw gerenoveerd. Het gebouw heeft iets super rustgevends. Misschien dat het de pure witheid is, de locatie (tegen een rotswand), de omgeving (rotsen en een helderblauwe rivier)… of misschien is het er gewoon zo rustig omdat het een religieuze plek is. Of omdat het overdag in de zomer bloedheet is en andere reizigers slimmer zijn dan ik. Kan ook, natuurlijk.
Ik vond het bezoekje in ieder geval heel speciaal. Je betaalt geloof ik een euro, en betreedt dan via een binnenplaats met nog wat gebouwtjes uiteindelijk de poort naar het hoofdgebouw. Daar plaats je je schoenen in het rek en krijg je als vrouw een hoofddoek om. Ik vond het zo bijzonder dat ik totaal niet kon communiceren met het oude gerimpelde vrouwtje dat daar hoofddoeken om toeristen heen vouwde, maar dat ze alsnog een hoofddoek uitkoos die mooi paste bij mijn lippenstift. Hoe mooi is dat gebaar?
Eenmaal binnen is de inrichting niet waanzinnig bijzonder: de meeste kamers zijn (bijna) leeg. Maar een aantal zijn heel summier ingericht met prachtige Perzische tapijten, en mooie donkerhouten banken en kasten. Vanuit het balkon heb je supermooi uitzicht over de rivier.
Als je omloopt, via een achterafweggetje achter de restaurants door, kom je trouwens aan de overkant van het huis uit. Vanaf daar heb je mooi uitzicht over het gebouw, en kun je bovendien met een bootje de grot in (wat we niet hebben gedaan). Ik zou je ook niet aanraden bij de restaurants te eten, ze vragen er westerse prijzen, terwijl je even verderop in Mostar gewoon voor Bosnische prijzen eet. Tip ;-)
Al met al is het een kort bezoekje, en er is ook niet heel veel te zien, maar wel leuk als je toch al in Mostar bent!
Zo te zien was jij er op het goede moment. Ik was er toen het druk was … en m’n vriend vond het afschuwelijk omdat het dus eigenlijk nep is … of naja, herbouwd en dan vindt hij het alweer helemaal niks ;). Dus ik ben daar echt maar heel eventjes geweest. Ik werd wel helemaal in de doeken gewikkeld haha, niet zo fashionable als die van jou die een hoofddoek bij je lippenstift uitzocht ;).
Prachtig! :) Bijzonder moment ook met zo’n oud vrouwtje! Heb ooit eens in de trein gezeten met een Hongaars omaatje wat geen woord Engels sprak, onze coupe was ijskoud dus met handen en voeten probeerden we er over te praten en er iets aan te doen haha! Heerlijk.
Ja daar ben ik ook geweest! Maar niet ín het huis. We gingen een complete tour door de hele omgeving doen en kwamen ook daar. Ik vond de plaats van dat huis op zich al heel bijzonder met dat water en de rotsen.
Wauw! Ik ben er nog nooit geweest en ik heb er ook nog nooit van gehoord, maar wat een onwijs mooie plek. En hele mooie foto’s :)
Klinkt als een heel bijzondere plek. Mooie foto’s!!