Okee, ik heb echt geen idee hoe veel ik hier over kan schrijven, maar ik MOEST het gewoon even delen, haha. Op een willekeurige dag tijdens onze week in Bangkok zegt Joris ineens tegen me: ik neem je mee op lunchdate. Nou. Dat laat ik me geen twee keer zeggen, toch? Dus hij gidst me als een ware pro door het verkeer van Bangkok, naar een cafeetje. En als ik zie wat er op de deur staat geef ik letterlijk een gilletje: EEN KATTENCAFÉ!?!?! Ik ruk mijn slippers nog net niet van mijn voeten, en ren naar binnen. Binnen wachten een tiental pluizende slapende bolletjes kat op mij. Kijk met me mee naar de foto’s van ons bezoekje aan het Kitty Cat Café!
Trouwe volgers zullen weten dat Joris en ik al vijf jaar een kat hebben: Coco (dit hierboven is niet Coco). Ze woont op dit moment bij mijn ouders, en stiekem mis ik haar best wel. Gelukkig sturen mijn ouders regelmatig foto’s van wat ze nu weer uitspookt, dus blijf ik toch nog een beetje op de hoogte van haar streken. Maar hee… uiteindelijk gaat er niets boven een beetje kattentherapie: even knuffelen, zo’n fijn knorrend beestje dat zalig tevreden naar je kijkt. Jep. Crazy cat lady, right here!
Maar ik was dus nog nooit in een echt kattencafé geweest. Ik weet dat de hele rage een beetje 2013 is, maar I.DON’T.CARE. Toen Joris me meenam had hij dus eigenlijk geen betere date-plek kunnen kiezen, haha. Ik werkte een smaakvolle tosti naar binnen, en ook de aardbeiensmoothie smaakte goed, maar laten we eerlijk zijn: ze hadden me een bak zand met toefje slagroom kunnen serveren en ik had het nog steeds opgegeten. Het ging me echt helemaal om de beestjes.
Ze hadden bijna allemaal zo’n schattig plat gezichtje, en ik vond het echt grappig om te zien dat ze op een bepaald moment echt kwamen chillen bij mij en Joris omdat wij de rustigste energie hadden in het café. Verder was er nog een kattenvrouwtje dat obsessief rondliep met katten te sjouwen voor foto’s, en een groep kinderen die hysterisch naar alle katten toe renden (ik snap je, kids, zo voel ik me ook). De katten zagen er verder heel gezond en goedverzorgd uit, en ze hadden genoeg rustige plekjes om lekker te slapen. Ze waren totáál niet gestresst. Het café was zo schoon dat je van de grond zou kunnen eten, en bezoekers moesten eerst hun schoenen uit en handen desinfecteren. Fijn om te zien.
Ik heb natuurlijk duizendmiljoen foto’s genomen. En tja.. verder heb ik niet heel veel te vertellen. Die rabiës-injecties waren het alleen al hierom waard. Ha. Als je in de buurt bent (het ligt op tien minuutjes lopen van Khaosan Road), zou ik zeker even langsgaan voor een drankje of een klein hapje eten. Erg leuk :-)
Openingstijden: 9AM – 11PM
Adres: 1/7-8 Prachathipatai Rd, Khwaeng Ban Phan Thom, Khet Phra Nakhon, Krung Thep Maha Nakhon 10200
Kosten: geen entreekosten, maar je moet natuurlijk wel iets eten of drinken. Dat kan al voor een paar euro. Kattensnoepjes kosten 50 baht.
5 reacties
Wat SCHATTIG!!! Ik ben er ook nog nooit geweest. Ik ben een crazy bunny lady, maar toch lijkt een kattencafé me ook te schattig.
Ik heb nooit zoveel met konijntjes gehad, maar volgens mij zijn er ook bunny cafés in Thailand :-)!
Grappig, ik weet een ander kattencafé in Bangkok. In Den Haag zit er trouwens ook één!
Haha wat leuk! Wat grappig dat er meerdere zijn!
Leeuukk!!! Mss ga ik hier ook wel heen in het najaar! Ik ben in Den Bosch al meerdere keren naar kattenparadijs Mispoes geweest, ook heel leuk!
En wat iedereen een beetje vergeet is dat in Amsterdam al drie en een half jaar geleden het eerste kattencafé in Nederland – AMSTERDAM!! is geopend. Kattencafé Kopjes in de Marco Polostraat.
Ga maar online!!!
Nee hoor, dat wist ik wel.