Een eeuwenoud Romeins paradijs in Marokko: Volubilis

734

Volubilis is op heel veel manieren bijzonder. Dat zie je al als je aan komt rijden, door het heuvelplaatsje Moulay Idriss, en de bus zich als een slang rondom de vormen van de berg wikkelt. In de verte, met niets dan grasvelden en glooiende heuvels, steken daar ineens pilaren omhoog. Een Romeins aangezicht; rustig een cultuurshock als je de laatste dagen niets dan de drukke en chaotische Arabische en Islamitische architectuur gezien hebt.

Volubilis, vredig als het er nu bij ligt, is een Unesco Werelderfgoed, en ligt op ongeveer een uur van Meknes af. De resten, voor een groot deel opgegraven, waren ooit een bruisend dorpje aan de uiterste grens van het Romeinse Rijk. Aan het begin van mijn Marokko bezoekje had ik geen idee dat de Romeinen zelfs in Marokko de dienst uit maakten, laat staan dat ik spontaan een Romeins dorp zou tegenkomen. En wat voor een geschiedenis!

Volubilis (klinkt dat niet net als een plaats uit Game of Thrones?) stamt uit de derde eeuw voor Christus en groeide al snel tot een levendig plaatsje. Het bezat een hoofdstraat, winkels, huizen, een tempel, fontein, en zelfs een aquaduct, vanwege het riviertje dat vlak onder het dorpje stroomde. De olijvenbomen rondom Volubilis zorgden voor een gunstige economische positie. In het dorpje kun je zelfs nog mozaïekvloeren zien, vrijwel volledig intact, die uit die periode stammen.

Rond 800 verlieten de Romeinen Volubilis, en werd het betrokken door lokale stammen die niet voldoende kennis hadden om het dorpje te onderhouden. Dus trokken ze de bergen in, naar Moudray Idriss. Een periode lang werd Volubilis een Islamitsche nederzetting, tot de macht verschoof naar Fez. Volubilis raakte verlaten.

In 1755 moesten de bouwwerken in Volubilis het afleggen tegen een grote aardbeving, en raakte de plek vrijwel volledig verwoest. Gelukkig had een Engelse bezoeker een paar jaar eerder gedetailleerde schetsen gemaakt van het plaatsje, waardoor vrij snel duidelijk werd tijdens opgravingen dat dit Volubilis was, en hoe het er precies ooit had uitgezien. Inmiddels is het een bekende archeologische hotspot.

Thank god hoef je geen archeoloog te zijn om naar binnen te mogen, want jeetje, wat een rustgevende plek is Volubilis. Om me heen was er niets dan stilte, met af en toe het ruisende gras, en in de verte Moudray Idriss: een chaotisch op elkaar geplakt bergdorpje met beige huisjes. Een paar honderd meter van me vandaan stijgt een witte rookpluim op. Een slenterende herder stuurt zijn kudde schapen over de hei. Dringende zaken bestaan hier niet: hij gaat even rustig zitten. Het zonnetje schijnt en een zacht briesje blaast door mijn haren. Dit is geluk.

Even naar beneden kabbelt een rustig beekje, vrijwel helemaal overwoekerd door hoog gras en paarse en gele bloemen. Een ezel wordt volgeladen met pas gewied onkruid, en sjokt langzaam naar beneden, het pad af. Ik kijk om me heen, en snap waarom de Romeinen zich hier vestigden: dit is de hemel. Ik glimlach. Klaar om me weer te begeven in het drukke Marokkaanse leven.

Ben jij in Volubilis geweest?

Ik was op uitnodiging van MLTours in Marokko. Ik ben echter altijd vrij om te schrijven wat ik wil en weiger samenwerkingen die dit niet toestaan.