Mijn eerste keer Azië: wat vond ik ervan?

Wat ik misschien nog wel het meest opvallende verschil met de Westerse wereld vond, is de verkeerssituatie. Mijn god, wat is die hectisch. Ik zou nóóit autorijden in Indonesië! Ik durf in Nederland al bijna niet in te parkeren, haha. Jakarta is gewoon één grote file. Overal. Het duurt eeuwen om een paar kilometer te rijden. Maar ik vond het eigenlijk enger in andere steden, waar het minder druk was. Daar werd namelijk lekker stevig doorgereden, aan alle kanten ingehaald, ingevoegd, en gebumperkleeft. Ik heb een aantal keer mijn hart vastgehouden. Maar ergens denk ik wel dat mensen wel meer opletten door deze chaos. Je moet namelijk wel. Waar je in Nederland rustig vijf minuten in gedachten verzonken kan rijden, let iedereen in Indonesië wél de hele tijd op.

De mensen in Indonesië zijn heel erg vriendelijk. Ik ben geen onbeschoft persoon tegengekomen. Wat ik wel opvallend vond is hoe graag Indonesiërs met blanke Westersen op de foto willen. Overal waar we gingen liep er wel een groepje tieners op een afstandje te wachten om te vragen of ze met ons op de foto mochten. Het aantal foto’s waar ik met random oma’s, kindjes, of tienermeisjes op sta…. honderden, werkelijk waar. Soms waren ze zo brutaal om je aan je arm te trekken, en ze stuurden zelfs één van onze reisgenoten van hun stoel om zo een betere foto met de rest te kunnen maken. Ik moest er wel om lachen. Het is heel vreemd om mee te maken. Wat verder opvalt is hoe druk het op sommige plekken is, vooral Jakarta. Wat een hóóp mensen! Grappig om te zien is dat zo’n beetje iedereen een selfiestick en een scooter bezit. Je ziet ook heel weinig vrouwelijke autochauffeurs, maar de auto’s zijn wel vrij modern!

Afdingen

Ik was in eerste instantie een beetje bang om af te dingen. Om eerlijk te zijn vind ik onderhandelen helemaal niet zo leuk. Ik heb namelijk een vaste prijs voor adverteerders op mijn blog, en als een adverteerder dan de helft zou bieden zou ik echt beledigd zijn. Bij Ikea betaal je toch ook gewoon de prijs en niet de helft daarvan? Maar er werd me op het hart gedrukt dat ik in Azië echt moest afdingen. Ik moest niet meer dan de helft van de prijs betalen. En dus probeerde ik het. En het was echt leuk! Niemand was beledigd, het was gewoon een soort pingpong-spelletje met prijzen. Uiteindelijk betaalde ik vaak tweederde van de prijs, maar desondanks liep ik steeds met een adrenaline rush weg omdat ik toch korting voor elkaar had gekregen. Super leuk om te doen dus!

Regenseizoen

December tot en met februari is regenseizoen in Zuid Oost Azië en zo ook in Indonesië. Nu heb ik daar wel eens filmpjes van gezien, en dan stort het dus ook echt met bakken naar beneden. Maar dat heb ik niet zo meegemaakt. Bij ons regende het bijna alleen maar ’s nachts en was het overdag droog. Als het dan regende, dan was het vaak maar zachtjes. Verder viel me ook op dat het weer heel erg verschillend is. Waar Jakarta warm en plakkerig is, is het in Solo bijvoorbeeld veel koeler!

In Nederland eten we heel erg gevarieerd. De ene avond eten we Mexicaans, dan Indiaas, dan Nederlands, dan Italiaans… ik eet eigenlijk zelfden twee avonden hetzelfde. Dat is in Indonesië wel anders: iedereen eet daar elke avond Indonesisch. Op straat wordt alleen maar Indonesisch verkocht. Er zijn wel fastfoodketens, en in een grote stad zul je hier en daar een buitenlandse keuken vinden, maar over het algemeen is het rijst en kip dat de klok slaat. Daar had ik het soms best moeilijk mee, twee keer per dag Indonesisch. Dat gezegd hebbende, is het eten wel héél erg lekker. We hadden in Solo in een lokaal restaurantje een rijstgerecht voor minder dan een euro, en dat wás me toch lekker! De Indonesische keuken heeft trouwens verassend veel gefrituurd voedsel, en bijna niemand drinkt er frisdrank: de fruitsapjes zijn er heerlijk en niet aan te slepen!

Natuur

De natuur is echt onwaarschijnlijk mooi. Zo groen! En die rijstvelden! Natuurlijk zijn we in Nederland niet zoveel gewend, met een paar weilanden en een verdwaalde heuvel in het zuiden van het land, maar jeetje wat is Java mooi. En dan vooral midden-Java. De rit tussen Semarang en Solo is werkelijk waar prachtig, met zoveel mooie uitkijkpunten. Dikke aanrader!

Al met al was Indonesië echt een geweldige reis, en mijn eerste kennismaking met Azië was minder overweldigend dan ik verwacht had. In grote steden werd voldoende Engels gesproken dat ze je begrijpen, en hotels zijn vaak op Westerse toeristen ingesteld wat ik toch best fijn vond (aan het eind van een lange dag op een fijne wc zitten word toch overschat in het leven ;-)). Doordat ik op persreis was hadden we het qua verkeer makkelijker: we hadden steeds een eigen chauffeur. Ik ben nul keer ziek geworden (in tegenstelling tot in Egypte), en kon de warmte eigenlijk ook heel goed handelen. Ik ben wel een ziekelijk aantal keer gestoken door muggen (ondanks de DEET), maar voorlopig leef ik nog.

Ik vond het heerlijk om in zó’n andere omgeving te zijn. Zelfs een beetje uit het raam staren in de auto was leuk! Alles ziet er zo mooi en anders uit dan je gewend bent, ik kreeg er geen genoeg van. Indonesië is denk ik een heel goed land om mee te beginnen als je nog nooit naar Azië bent geweest. Ik vond de mensen er vriendelijk en behulpzaam, communiceren ging prima (ook omdat ze geen ander alfabet gebruiken), en er is een goede infrastructuur voor toeristen. Ik voelde me er veilig, ook als ik alleen rondliep. De natuur is er werkelijk prachtig, en de tempels zo onwaarschijnlijk magisch. Al met al heb ik een heerlijke reis gehad, al was het maar een weekje, en kan ik niet wachten om terug te gaan!

Wat vond jij van je eerste bezoek aan Azië?