623

Soms heb je bestemmingen waar je eigenlijk per ongeluk terecht komt, en die je vervolgens verrassen. Trogir was er zo een: we zouden eigenlijk in Split verblijven, maar omdat de hotelkamers daar waanzinnig duur waren, moesten we uitwijken naar Trogir. En dat was een avontuur vol hoogte- en dieptepunten. Het hoogtepunt was Trogir (en de omgeving), het dieptepunt was dat de wegen rondom Trogir het verkeer niet aankunnen, en alles dus opstropt, en je er rustig een uur over doet om van het schiereiland te komen (dat grenst aan Trogir). 

Maar dat neemt niet weg dat we er nog steeds een heerlijke ochtend hebben beleefd.

Op een maandagochtend rolden we met onze auto in de file naar beneden van het schiereiland af (pro tip: maandagochtend is wisselochtend bij accomodaties en dus super druk op de wegen in het hoogseizoen). We parkeerden de auto bij de jachthaven, en liepen de rest van het stukje naar het oude centrum.

Eenmaal daar aangekomen viel me meteen op hoe scháttig en mooi Trogir is. Het deed me ontzettend Venetiaans aan (wat voor mij iets goeds is: ik vind Venetië prachtig). Trogir is klein, en een doolhof van kleine priegelstraatjes, steegjes, en pleintjes, waarbij je alsmaar in een cirkeltje kunt lopen als je niet oplet. Een perfect dorpje om te verdwalen, en te ontsnappen aan de warme zonnestralen.

Trogir is alsof je loopt in een monument, en dat klopt ook wel een beetje, want het is het best bewaarde romaans-gotische complex in Centraal Europa. Het historische centrum, dat een bewaard kasteel met toren, en verschillende woningen en paleizen omvat (omgeven door een stadsmuur), staat sinds 1997 op de Unesco werelderfgoedlijst.

Dat het allemaal wat Venetiaans aandoet is niet gek. De stad werd weliswaar rond 300 voor Christus door de Grieken gestart, maar tussen ruwweg 1400 en 1800 maakten de Venetianen de dienst uit, en veel bouwwerken stammen dan ook uit die rijke periode.

Na een uurtje ronddwalen door de stad, en langs de haven, heb je het wel gezien. Je kunt natuurlijk het fort en de kerk bezoeken, maar aangezien wij op een budget waren, besloten we dat geld liever uit te geven aan een lekkere pizza op het terras (als lunch). En OMG. In Trogir heb ik één van de lekkerste pizza’s uit mijn leven gegeten (en ik heb er echt wel meer dan duizend op in mijn leven). Mocht je er toevallig zijn, ga dan naar Restoran Capo. We bestelden daar het knoflookbrood (met boter die er over heen smelt) en een smeuïge pizza met zeevruchten om te delen. Het water loopt me nu nog in de mond. Alles vers gemaakt, knapperig, nog warm uit te oven….

Anyway. Trogir is dus prachtig, en vooral in het laagseizoen (als er iets minder verkeer is) echt een dikke aanrader voor een rustig ochtendje struinen door een prachtig historisch dorpje.

Ben jij wel eens in Trogir geweest?