Is reizen in India eng? (en andere vragen over reizen in India beantwoord)

676

Jarenlang stond India bezoeken al bovenaan mijn wensenlijstje: van de glanzende Taj Mahal, tot de cultuur met duizenden goden en van het heerlijke eten, tot de prachtige natuur en eeuwenoude tempels. Ik heb in de afgelopen tien jaar váák gedroomd over een reis naar India. Maar toch ging ik niet. Waarom? Ik was eerlijk gezegd een beetje bang. Alles wat je in Westerse media ziet over het land is eigenlijk wel negatief (de smog-crisis, de groepsverkrachtingen, de armoede in sloppenwijken). Dus onbewust kroop dat toch een beetje mijn brein in.

Ik dacht dus dat reizen door India niet alleen overweldigend, maar ook eng en vies zou zijn. Dat je als vrouw sowieso aangerand zou worden. Misschien wel bestolen. En sowieso aangestaard. Ik dacht dat het land misschien wel vies zou zijn, en dat ziek worden een onontkoombaar feit was. Dat reizen één aaneenschakeling zou zijn van frustraties, vertraagd vervoer, en onmogelijke en onnodige struikelblokken. En bovendien wilde niemand met me mee. Iedereen zag het land als moeilijk, vies en misschien een beetje eng.

Maar toen ik dit jaar een uitnodiging kreeg voor de bruiloft van een Indiase vriend, greep ik de kans aan om eindelijk tóch te gaan. Ik wilde al zó lang. En als ik nu niet zou gaan, wanneer dan wel? Inmiddels stond Joris al iets meer open voor een bezoek aan het land, en besloot hij dat als het mijn droom was om naar India te gaan, dat we dat zouden doen. Dus ik boekte een ticket, en het stond vast: ik ging door India reizen. Uiteindelijk heb ik een maand in India doorgebracht, in drie heel verschillende gebieden, en kan ik de vraag beantwoorden: is reizen in India eng, vies en moeilijk?

Stelling: India is eng

Laat ik het belangrijkste antwoord eerst maar geven: nee, ik vond reizen in India niet eng. Sterker nog, ik heb me geen moment onveilig gevoeld.

Nu ga ik er wél bij zeggen dat ik geen echte backpacker ben. Het eerste deel van de reis hadden we een luxe rondreis geboekt, waarbij we een chauffeur, tourgidsen en hotels hadden. Het tweede deel van de reis waren we wel helemaal alleen, in Mumbai en in Goa. Maar openbaar vervoer hebben we links laten liggen, we kozen liever voor een Uber. Qua hotels verbleven we zeker in luxere hotels, en niet in goedkope hostels, of iets dergelijks. Dus dat scheelt mogelijk wel in de ervaring. Als ik ervaringen hoor van backpackers, is dat wel een stukje heftiger dan wat ik ervaarde. Iets om in gedachten te houden als je je reis plant, wellicht.

Maar desondanks hebben we regelmatig alleen op straat gelopen, en door tempels en dergelijke. En nog heb ik me geen seconde onveilig gevoeld. Ik ben niet ongewenst aangeraakt, nageroepen, of iets anders in die categorie. Ja, zowel ik als Joris kregen veel aandacht. En hoe je je kleedt maakt in dat geval niet uit (ik kleed me in het buitenland altijd erg conservatief).

Staren is iets waar je aan zult moeten wennen. Waar in onze cultuur staren als onbeleefd wordt gezien, geldt dat in India niet. Als je wilt kijken, dan kijk je, en daar is niets geks aan. Ook is er in India een enorme fotocultuur. Ik heb geen idee voor hoeveel foto’s Joris en ik geposeerd hebben. Maar ik had wel de regel dat ik alleen op de foto ging met families of vrouwen en kinderen. Niet met mannen alleen. En de meeste mannen accepteerden dat ook wel, en zeiden “no problem” als ik vriendelijk bedankte voor een foto. Af en toe waren er ook types die je alsnog fotograferen, of zelf een selfie nemen waarbij jij heel toevallig op de achtergrond staat. Irritant. Maar ik realiseer me goed dat ik in dit land te gast ben, dus ik nam het voor lief.

Dan de mensen: Ik vond de mensen in India echt ontzettend leuk. Tot nu toe is mijn impressie van mensen in Zuid-Oost Azië dat ze heel lief en vriendelijk zijn, maar ook wel een beetje gesloten en introvert. Indiase mensen zijn totaal niet zo. Die komen rustig naar je toe en vragen waar je vandaan komt en wat je van India vindt. En de kinderen zijn echt brutale dingen (op een goede manier), die maar wat graag met je op de foto gaan, of allemaal een high five willen als je langsloopt. Zó leuk die energie. We zijn ook heel wat behulpzame mensen tegengekomen die ons hielpen als we even verdwaald waren, of iets dergelijks. Zonder daar iets voor te verwachten. Ik vond Indiërs echt leuke mensen, en heb altijd wel het idee gehad dat als er iets zou gebeuren, er wel iemand was die me zou komen helpen.

Stelling: is India vies?

Maar is India dan vies? Dat beeld wordt op tv nog al eens geschetst. Kijk naar een willekeurig reisprogramma en die tonen je het liefst de smerige kant van India. De koeien die midden op straat staan te plassen, de bergen plastic op straat of iemand die in het openbaar zit te poepen (ja, echt eens gezien op tv!).

Of India schoon is, ligt helemaal aan je referentiekader. De Indiase straten zijn niet erg schoon, nee. Overal ligt plastic en andere troep, vooral in arme buitenwijken of buiten de stad. Joris vond dat nogal heftig. Als je het vergelijkt met de Westerse wereld, dan is India niet schoon. Maar als je al wat landen als bijvoorbeeld Egypte gewend bent, waar ook gewoon overal plastic ligt, dan zul je het minder heftig vinden. Al vond ik de hoeveelheid soms wel een tikje schokkend. Dat gezegd hebbende: het is natuurlijk belangrijker hoe India binnenshuis is (daar slaap en eet je), en ik kan je gerust stellen: wat dat betreft vond ik India net zo schoon als andere landen. Alleen zijn veel dingen ouder, en zien ze er misschien daarom wat smoezeliger uit. Maar dat wil nog niet zeggen dat het niet schoon is, want dat is het wel.

Stelling: Als je India bezoekt, wordt je ziek

Iedereen die naar India gaat wordt ziek. Dat dacht ik tenminste, want ik ken geen enkel persoon die er geweest is en die niet ziek werd. Maar ik ben niet écht ziek geweest, en ook Joris is maar één nacht ziek geweest in een volle maand in het land. Mijn darmen hebben zeker een paar dagen moeilijk gedaan, maar om eerlijk te zijn wijt ik dat meer aan het verschil in cuisine. De Indiase curry’s kennen veel kruiden en room, en de naan druipt soms van de olie en knoflook. De enige keer dat ik echt last had, was nadat ik iets superpittigs op had. En om eerlijk te zijn heb ik dit soort problemen vaak ook in Zuid-Europa ofzo, of ergens anders waar de keuken veel olie gebruikt. Let natuurlijk wel op dat je geen water drinkt uit de kraan. Ik heb street food voor het grootste deel vermeden, ter faveure van restaurants. Ik nam het zekere voor het onzekere in dit geval.

Stelling: reizen in India is overweldigend

Als iemand die erg gevoelig is, en impulsen intens beleeft, vond ik India spannend. Zou het allemaal niet teveel zijn? En ja, soms was India een pittige opgave. Wat ik zelf het ergste vond, was het constante getoeter. Het feit dat het verkeer voor niemand aan de kant gaat, en dus op volle snelheid LUID toeterend langs je raast op één meter afstand. Ik voelde me soms echt fysiek aangetast daardoor. Daarom vond ik het dus juist fijn dat wij de eerste twee weken een rondreis hadden, dan was het echt fijn dat je daarna in een auto kon stappen met airconditioning die je naar je volgende bestemming bracht. Even nergens over nadenken. Ik denk dat ik India wel veel intenser had gevonden als ik dat niet had gedaan. Zeker in het begin, toen we nog niet gewend waren. Maar tegenover elke negatieve ervaring stond ook weer een positieve. En er is niets mis mee om even een restaurant of je hotel in te duiken om bij te komen van alle indrukken.

Stelling: India is één en al armoede

Zoals ik al eerder in dit artikel zei: de westerse wereld heeft echt een fascinatie met de armoede van India, lijkt wel. Er is geen programma dat niet uitgebreid de sloppenwijken van Mumbai filmt. Er is zelfs een Oscar-winnende film over: Slumdog Millionaire. Armoede had ik dus wel verwacht toen ik naar India ging. En ja, armoede is er zeker. En dat is soms confronterend. Maar de meeste sloppenwijken functioneren eigenlijk gewoon als wijken: mensen gaan naar hun werk, er zijn winkeltjes, en er is een relatief normaal leven gaande ondanks de armoede die groter is dan in andere delen van de stad.

We hebben zeker wel wat bedelaars gezien, maar eigenlijk alleen op plekken die steunen op toerisme. Kinderen worden vaak ingezet om te bedelen, terwijl public school in India dus gewoon gratis is. Het is echter voordeliger om kinderen te laten bedelen, op de korte termijn. En door die kinderen geld te geven, hou je deze cirkel in stand.

Dus: armoede had ik wel verwacht, en was er ook wel. Op het platteland zijn genoeg dorpjes zonder basisvoorzieningen, al is de overheid hard aan het werk om dat op te lossen. Maar wat me eigenlijk het meest verbaasde was de rijkdom in India. Ja, er is armoede in India, maar aan de andere kant is er ook een heel grote groep mensen die gewoon een middenklasse leven hebben, of die zelfs stinkend rijk zijn. Een stad als Mumbai staat vol met prachtige skyscrapers waarin wonen echt ontzettend duur is. Sowieso is wonen in bijvoorbeeld Mumbai écht niet goedkoop. Als je dacht dat alles in India goedkoop zou zijn, dan kom je bedrogen uit. De Starbucks zit gewoon vol met lokale bevolking die op hun iPhone praten, terwijl ze op hun Macbook typen en hun frappuccino van €4 drinken. Dure hotels zitten vol met reizigers uit India. Er is een grote groep mensen die net zoveel geld als ik, of meer dan ik, te besteden heeft. En dat had ik eigenlijk niet verwacht, heel naïef van me.

Dat was eigenlijk nog wel mijn grootste eye-opener. In hoeveel dingen India gewoon op Nederland lijkt. Natuurlijk zien dingen er anders uit. In plaats van fietsers, moet je in India koeien ontwijken op de weg. Luid toeterend natuurlijk. In plaats van een boterham met hagelslag, eten ze daar curry als ontbijt. En ze zitten liever op de grond dan dat ze op een bank zitten. Maar verder is alles eigenlijk zó hetzelfde: mensen zijn daar ook gewoon accountant, tandarts of marketing medewerker. Mensen gaan ook gewoon op vakantie, ook naar het buitenland. En ze gaan ook gewoon naar concerten, films en sportwedstrijden, al zijn dit misschien voor lokale artiesten, Bollywood-films en cricket-wedstrijden. Dit klinkt misschien allemaal heel stom, maar ik wilde het toch zeggen, want de media schetst India echt als een karikatuur. Als een arm, vies en onveilig land. En dat is niet terecht.

Onlangs las ik nog een artikel over dat acht stoute ezels vier dagen in de gevangenis werden gezet in India omdat ze de gewassen van de buurman opaten, en de eigenaar weigerde er iets aan te doen. Grappig, natuurlijk. Maar vergeet niet dat drie uur ten zuiden, in New Delhi, gewoon mensen op rooftop-bars dure cocktails drinken. En dat overal in het land nieuwe toffe bedrijfjes ontstaan, en Indiërs over de hele wereld in topfuncties werken. India is niet achterhaald. India is, in mijn ogen, juist het meest fascinerende land dat er is. Het zal niet lang meer duren voordat het een wereldmacht van formaat is.

India is een fascinerend land van tegenstellingen. En dat vind ik juist zo mooi. Het is niet het makkelijkste reisland. Maar wel een verslavend land. Verslavend vanwege de prachtige natuur, de mooie tempels, fascinerende geschiedenis, de lieve mensen, het heerlijke eten, en het feit dat alles soms zo anders, en andere dingen weer zo hetzelfde zijn als thuis. Als je reizen in India een beetje eng vindt, dan kan ik je honderd procent aanraden een rondreis te boeken met chauffeur en gids. Voor mij was het de perfecte manier om het land te leren kennen, voordat we nog twee weken alleen doorbrachten. En nu ik het land ken, kan ik niet wáchten om terug te gaan. Ik ben echt verliefd op India.

Wat vond jij van reizen in India?