Het beste uitzicht van Frankrijk… Saint-Cirq Lapopie

508

Normaal gesproken schrijf ik voornamelijk over grote steden. Gigantische steden. Metropolen. Hoe groter hoe beter. Ik ben gemaakt voor het stadsleven. Snel, sneller, snelst. Altijd iets te doen. Maar het zijn juist vaak de kleine dorpjes die je voor de grootste verassingen doen staan. Zo reed ik afgelopen zomer vanaf de Côte d’Azur naar de regio Lot. Een groen gebied met kronkelige weggetjes en een bijna Engels aandoend uiterlijk.

Al helemaal in mijn nopjes met het gebied, volgden we de lokale weggetjes richting, wat me werd beloofd, ‘één van de mooiste dorpen van Frankrijk‘. En jeetje. Daar was geen woord aan gelogen.

Want bovenstaande foto is het uitzicht dat je ziet als je de bocht omkomt. En dat vraagt om een moment stilte, om in alle rust te genieten. Toegegeven: ik had de hele rit al bij elk dorpje uitgeroepen: ‘Oh, dit is het vast!’. Omdat alle dorpjes er waanzinnig schattig zijn, en prachtige uitzichten hebben over verstrekkende valleien. Maar nee. Als je aankomt bij Saint-Cirq Lapopie dan weet je het: er zijn weinig mooiere dorpen dan dit.

Het historische dorp, vastgeplakt aan een bergflank, tientallen meters boven de vallei met een kronkelende rivier, is vrijwel onveranderd sinds de middeleeuwen. En de sfeer in het dorpje valt dan ook maar met één woord te vangen: Magisch. Ik voelde me echt even een jonkvrouw, struinend door een paar honderd jaar oud dorpje. Minus de pest en open riolen, dan. Alle huizen in het dorp stammen uit de dertiende tot zestiende eeuw.

Niet te missen is ook het uitzicht vanaf de andere kant, waar je vanaf het hoogste punt over het dorp en de vallei uitkijkt. In de zomer trekt Saint Cirq Lapopie, dat maar tweehonderd inwoners heeft, duizenden toeristen. Bijna jammer, want toen ik er was, was het rustig, en dat komt de sfeer zeker ten goede. De grootste bezienswaardigheden zijn het kerkje bovenop de heuvel, en de ruïnes van het fort. Laatsgenoemde was met zijn locatie boven op de klif een perfect verenigingspunt voor het dorp. De bouw startte in de tiende eeuw, en vanaf de dertiende eeuw werd het bewoond door drie families, waarvan één de naam ‘Lapopie’ droeg. In de zestiende eeuw raakten ze het uitzicht waarschijnlijk beu, en sindsdien raakte het fort in verval.

Verder is het gewoon heerlijk om rond te struinen door het dorpje. Het is een zwaktebod als schrijver, maar ik kom woorden te kort om Saint-Cirq Lapopie te omschrijven; simpelweg omdat er een sfeer hangt die niet in woorden te vangen valt. Een middeleeuws dorpje, met smalle straatjes en veel winkeltjes die een eerbetoon zijn aan ambachten die er vroeger werden uitgevoerd. Daarnaast zal een kunstliefhebber (ik niet) zijn hart ophalen aan de vele galerieën en winkels die er zijn. Het dorpje is schilderachtig, en daarom tref je in de straatjes ook veel (amateur)schilders. Het dorp is een soort monument, een museum in de buitenlucht waar je doorheen kunt lopen, behalve dat het daadwerkelijk een functionerend dorp is…  Dat maakt het een fascinerende plek.

Het dorpje is niet toegankelijk met de auto (en als het wel zo was, zou me dat met mijn autorijskills niet eens lukken), maar er zijn voldoende parkeerplekken aanwezig rondom het dorp. Denk eraan dat je bij sommige parkeerplaatsen van te voren contant moet betalen voor je naar binnen kan. De kosten zijn zo’n €3/4. Hou dus contant geld bij de hand. ’S avonds parkeerden wij gratis.

Wat is het mooiste uitzicht dat jij ooit had?