De rit door het ruige landschap, met slechts dorre bosjes als willekeurige decoratie, geeft je het gevoel je aan het eind van de wereld te begeven. Er loopt slechts één weg, aan weerszijden een klif, en in de verte een eenzame vuurtoren. Eenzaamheid ziet eruit als Cabo de São Vincente. Het meest zuidwesterlijke puntje van Europa.
Vanaf Silves (waar ik verblijf) was het naar de kaap nog best een tijdje rijden. En van heuvelachtige groenbeboste valleien, kleurde het landschap dat langs ons flitste vanuit de autoraampjes steeds roder. Kaler. Dor. Ruig. Aan de linkerkant van de auto doemen ineens magistrale kliffen op. Ruige richels duiken diep de zee in, en de zon glanst in het water. Er loopt slechts een enkele weg naar de knalrode vuurtoren. Het einde van Europa.
De vuurtoren is 150 jaar oud, en gebouwd op de ruïnes van een oud klooster. Ik keek rond, op zoek naar meer tekenen van bebouwing. Ik vond er geen. Als je de mobiele en schijnbaar befaamde bradwurstentent aan de toegangsweg niet meetelt. Parkeren doe je gratis bij de toegang van de toren.
Ook de vuurtoren is gratis te bezoeken. Dat wil zeggen, het binnenpleintje. Hier vandaan heb je fantastisch uitzicht over de kustlijn, en de wilde golven die met woest geweld tegen de kliffen opslaan. Zeemeeuwen schreeuwen moord en brand boven je hoofd, terwijl ze gestroomlijnd en rustig door de lucht suizen. Zelden zie ik een plekje dat zo mooi is als deze.
hai hai, ik wandel even door al je foto’s heen!
Ook al is het hartje zomer, neem een trui of vest mee als je Kaap Sint-Vincent bezoekt. Het mag dan in principe lekker warm zijn, het is het godvergeten eind van Europa. Het zou vreemd zijn als het er niet waaide. En ik kan je verklappen, dat is best fris. Godzijdank had ik een trui bij. Opwarmen kan ook met een lekkere cappuccino op het terras, trouwens. Zou ik zeker niet overslaan.
Nog een tip voor de langharige dames (comme moi): Doe geen moeite voor je haar. Als het enigszins op het mijne lijkt (onhandelbaar en véél), zal het aan het eind van de dag geen verassing zijn dat de gemiddelde ooienvaar op je hoofd komt broeden. Yep, it’s that bad. Ik heb een klein beetje gehuild toen ik mijn haren borstelde.
Maar geloof me. Het is het allemaal een miljoen keer waard. Dit uitzicht vind je nergens anders.
