Roadtrip USA Part I: Surviving Las Vegas

293

Daar issie dan: de allereerste post van onze roadtrip. Ik heb besloten het in een gemengde dagboek/tips-vorm te doen, en ons reisschema aan te houden. Kijk uit: heel veel foto’s!

Na een reisdag vol vertragingen, haasten, en vermoeidheid, rolden we dan eindelijk rond half één ’s nachts uit het vliegtuig in Las Vegas. Aangezien we al in Houston door de douane geweest waren, stonden we vrij snel buiten. En daar, waar het om half één ’s nachts nog steeds rokjesweer was, kwam het eerste besef: we zijn in Vegas. Onze maand in de USA is begonnen!

Een nachtelijke rit volgde, over The Strip natuurlijk. Links en rechts van me flitsten de neonlichtjes: me als een vlieg verleidend om naar binnen te vliegen. Meneer, die achter het stuur zat, rolde van de ene verbazing in de andere terwijl ik hem de Grote Bekenden aanwees. Luxor, Bellagio, Ceasars Palace, New York New York, Paris, Venetian, en ga zo maar door. Vlinders namen bezit van mijn lijf, terwijl onze auto over The Strip gleed.

Aan het einde van de strip kwamen we aan bij de oude vertrouwde (ik sliep er al eens eerder) circustent van Circus Circus, verlicht  door duizenden lampjes. Na een snelle incheck (het was inmiddels half twee ’s nachts), kon ik nog uitwurmen: ‘Wat een ruime kamer’, voordat ik in een lange diepe slaap terecht kwam.

De volgende ochtend opende ik mijn ogen en voelde het leven in me stromen. Ik was terug. Ik deed waar ik voor leefde: ik reis. En er lag nog een hele maand voor me. Ik kon me niet eens een voorstelling maken van alle mooie momenten die ik nog zou tegenkomen, en onder die voorpret doken we de douche in en daarna een restaurant in het casino in. En zo begon het: ik ontbeet mijn eerste ochtend in de VS al meteen met friet. Je bent er of je bent er niet.

De rest van de dag werd besteed met ronddwalen door het casino van Circus Circus, en het bezoeken van o.a. Paris en Venetian. Zwetend en ploeterend werkten we ons door de veertig graden hitte, terwijl we van schaduwplekje naar schaduwplekje hupten. Onderweg kochten we nog een flesje water. ‘S avonds besloten we onze reis te vieren: met all you can eat sushi. Daar maakten we meteen beginnersfout nummer één in Amerika: te veel eten bestellen. En het daarna ook nog allemaal op willen eten (en het concept ‘doggybag’ even vergeten). Waar je in Nederland met vijf rolletjes een lichte sushi maaltijd hebt, verschenen daar veertig dikke stukken sushi op een bord. Gedrenkt in saus. Ik schrok me een ongeluk.

 Dit líjkt niet eens op sushi!

Volgepropt met sushi reden we onszelf naar Fremont Street, een uitgaansstraat waar je jezelf om travestieten, naakte vrouwen en dubbelgangers van beroemdheden moet wurmen, terwijl boven je de lichtinstallatie in hysterische patronen doorflitst. De straat deed me denken aan een iets blotere versie van Times Square: weinig authentiek, waanzinnig druk, maar wel heerlijk mensen kijken.

De dag erna bestond vooral uit ontspanning: het zwembad moest immers ook even getest worden met deze warmte. (Goedgekeurd) En Vegas moest ook middels een roadtripje ontdekt worden: en dus reden we van de strip af. Door het échte Vegas. Langs de supermarkten en woonwijken. In de richting van een interessant uitziende kerk en berg. Eenmaal aangekomen parkeerden we de auto en draaiden ons om. Onze mond viel open.. wat een mooi uitzicht over Vegas. We reden terug, al discussiërend over of we al dan niet in Vegas zouden willen wonen (nee: veel te warm).

Onze avond sloten we af al gokkend. Nadat ik me over mijn rook-fobie heenkwam (in casino’s mag gewoon gerookt worden. Hoe minder tijd buiten het casino, hoe beter), nam ik plaats achter een gokkast, een simpele. Degenen met ingewikkelde kleurtjes en spelletjes snap ik immers niet. Geef mij maar drie vakjes: óf miljonair, óf niks. Simpel. Geen spellen waarbij ik mijn drie eerstgeboren kinderen moet offeren terwijl ik de grootste hits van K3 zing, en hoop dat ik op het juiste vakje inzet. Bij de meest simpel uitziende automaat duwde ik een dollarbiljet naar binnen en haalde de hendel over. Al snel begon ik kleine beetjes te winnen, en er plezier in te krijgen. Vizioenen van nooit meer werken en altijd reizen namen mijn hersenpan over.

En ineens was het klaar. Ik verloor alleen nog maar. Minimale bedragen wel (mijn budget was 30 dollar), maar toch. Er was geen drol aan. Ik keek om me heen. Hier en daar spotte ik een gokker achter een gokkast. Onderuit gezakt, met een sigaret in de mondhoek en een ongelukkige blik. Mijn geluk beproeven bij de elektronische roulette was een stuk leuker (daar heb je tenminste een beetje invloed op de uitkomst), maar maakte me ook geen miljonair. Helaas. Misschien de volgende keer.

 Hé casino, 1970 heeft gebeld of het zijn tapijt terug mag. (Niet Circus Circus)

Dit was wel leuk!

Tips:

– Ga niet de deur uit zonder water en zonnebrand. Je bent in de woestijn. Just sayin’.

– Voorstellingen in Vegas zijn duur, maar er zijn gelukkig ook veel gratis shows (waaronder korte circus voorstellingen in Circus Circus). Ook activiteiten zijn duur (denk; stratosphere tower, en het grote reuzenrad). Hotels en eten zijn juist weer (erg) goedkoop.

– Het buffet van Circus Circus is lekker, en je voelt je even de koning ter rijk met al het aanbod van eten. Leuk als je verschillende dingen wil proeven, anders zou ik lekker ergens anders eten. De pizzatent is prima. En de avocado/jalapeño/bacon-sandwich van Vince Neil’s Tatuado mag niet overgeslagen worden.

– Ben je net als ik een jong uitziende twintiger? Neem dan altijd ID mee. Je moet minimaal 21 jaar zijn om in het casino-deel te mogen zijn. Ik heb hem op mijn reis twee keer moeten laten zien.

– Zolang je gokt kun je cocktails bestellen bij een serveerster die langsloopt. Die zijn gratis (hoe meer jij drinkt = hoe meer je inzet bij het gokken). Geef je serveerster wel elke keer een dollar fooi, anders komt ze niet terug.

Er is in mijn ogen geen betere plek om je US-roadtrip te beginnen dan in Las Vegas. Het Mekka der Overdrevenheid. Over the top als keywoord. Een levensgroot Disneyland voor volwassenen. Een stad die heftig vecht tegen niet alleen de hitte, maar ook de glanzende hoogtijdagen en imago die steeds verder in het verleden raken. Een stad die  er alles aan doet om je even mee te nemen uit je dagelijkse sleur. Wie jij bent maakt niet uit. Je kunt in Las Vegas iedereen zijn. Alles doen. Je hoeft er alleen maar te zijn, en je te laten vermaken. Als je er dan toch bent, geef je je er maar aan over… En geniet.

Ben jij wel eens in Las Vegas geweest?

Ps. Sommige foto’s zijn van erg slechte kwaliteit (gemaakt met mijn telefoon), maar ik vond het toch wel leuk om die erbij te voegen omdat ze het iets persoonlijker maken. Ja? Nee?