USA Roadtrip Part VII: San Fransisco, spierpijn & Italiaans eten

331

Mijn bezoek aan San Fransisco was niet mijn beste bezoek aan een stad ooit. Ik weet dat de gemiddelde persoon San Fran wil verkiezen tot het mekka van de hele wereld (vooral Amerikanen) maar ik… ik voelde die connectie niet. Natuurlijk: ik heb het leuk gehad. En ik kan je heel wat tips geven voor je bezoekje aan de stad, maar omver geblazen? Nee, dat was ik niet.

Het ging al mis bij het boeken van accommodatie: wegens schraal internet ging dat allemaal last minute, en hoewel ik voorbereid was op flinke prijzen, schrok ik me nog een ongeluk. Het goedkoopste hotel (dat nog steeds érg aan de prijs was) lag vlak bij het strand en de dierentuin, zo’n veertig minuten met de tram van het centrum.

My visit to San Fransisco wasn’t my best trip to a city ever. I know the average person wants to elect San Fran to the centre of the universe (especially Americans) but I…. I just didn’t feel that connection. Ofcourse: I had fun. And I can give you plenty of tips for your next trip to the city, but blown away? No, I wasn’t.

It all went wrong when I booked accommodation. Because of lousy internet that all happened hush hush, and while I was prepared to shell out some cash, I was just shocked by the prices. The cheapest place we could find (that was still very pricey) was close to the beach and zoo, about forty minutes by tram from the city centre.

Prima, dachten we. Een leuke andere omgeving. Maar zo kregen we helemaal geen gevoel voor het centrum van de stad. En als je aan het eind van de dag naar je hotelkamer gaat, ga je niet zo makkelijk nog even een hapje eten in de stad. Bummer. Ook wilde ik graag naar Alcatraz, maar was dat uitverkocht, en bleek de SOMA strEAT Food Park (een plaats met voedselstalletjes) in een shady wijk te liggen, en vrijwel uitgestorven te zijn.

Maar er waren ook LEUKE dingen, zoals het huren van een mountainbike. Dear Lord, mijn benen vallen nog bijna van mijn lijf als ik terugdenk aan de heuvels van San Fransisco. Trust me, deze stad is er NIET op gemaakt om in te fietsen, en toch doen wij toeristen het massaal. Behalve dat het een kleine stap is in de strijd tegen wekenlang Amerikaans voedsel, is het namelijk ook een erg leuke manier om de stad te zien. Hoe ervaar je een stad beter dan de fietspaden te gebruiken die locals ook gebruiken, de geluiden van de stad te horen, de wind in je haren te voelen, en een mini hartaanval te krijgen iedere keer dat je fietspad spontaan ophoudt midden op een weg?

Wij huurden een fiets en fietsten de Golden Gate brug op. Een flinke klim! Maar we hadden echt veel geluk want het was een stralende dag en dus was de diva helemaal te zien. Daarop fietsen is overigens echt een ervaring, tussen alle toeristen die ineens voor je neus stilstaan, en buitenlandse fietsers die nooit op een fiets zitten (ik heb twee botsingen zien gebeuren, haha). Daarna reden we naar Lombard Street, de meest kronkelige straat ter wereld, die Meneer zelfs af is gereden. Ik durfde niet zo goed, omdat de stenen (en mijn schoenzolen!) erg glad waren, dus besloot ik de straat ernaast te nemen. Die was overigens minstens zo stijl, maar dan zonder bochten. (Trots)

We reden ook langs Pier 39, door het centrum, en door China Town. Maar dat laatste was ook niet echt een succes, aangezien ik elke dertig seconde een hoogbejaarde Chinees omverhaalde met mijn stuur. Oeps. Desondanks leuk om gezien te hebben. Ik vond het havengebied, hoewel erg toeristisch, wel heel gezellig met haar winkeltjes en straatverkopers.

Qua eten kan ik je twee tips geven. Zo aten wij in Little Italy bij Trattoria Volare bij een ober met wie we op een of andere manier totaal niet konden communiceren. Soms heb je dat: dat je allebei op een andere lijn zit, en geen idee hebt waarom je gesprek krom loopt. Je snapt elkaars grapjes niet… je hebt gewoon een andere energie. Ik heb vaak goede mensenkennis, maar deze man kon ik totaal niet pijlen. Totdat we het later hadden over de WK-wedstrijd waarbij Italië er valselijk uitgewipt werd, en we konden connecten over het Europa vs Zuid-Amerika gevoel. Ja, voetbal doet iets met je. Toen werden we beste vrienden. En de pasta was ook nog eens heerlijk!

Daarnaast was het tentje wat naast ons hotel zat zonder twijfel één van de allerleukste eettentjes die ik OOIT, waar dan ook, bezocht.  Het heet Java Beach café, een tentje met smoothies, koffie, gratis wifi, jonge ondernemers met laptops, goddelijke broodjes en de meest relaxte sfeer ever. We vonden het er zo leuk dat we er twee keer gegeten hebben. Helaas niet in het centrum, maar vlakbij het strand, maar mocht je daar zijn, dan kan ik het je zeker aanraden.

De laatste dag reden we een deel van de 49-mile scenic drive. Echt een aanrader, deze route (die je gewoon met bordjes langs de weg kan volgen), brengt je langs de mooiste plekjes van San Fransisco, inclusief heuvels met prachtig uitzicht over de stad. Het enige jammere was dat het net toen mistig was, maar dat duurde gelukkig ook niet lang. Op een gegeven moment raakten we de weg een beetje kwijt, maar dat kwam goed uit, want toen kon Meneer naar Best Buy (aka de beste winkel ooit voor mensen die van technologie houden).

De laatste avond, we waren inmiddels zo’n week of twee op reis, brachten we lekker op onze hotelkamer door. We haalden pizza bij de pizzatent naast ons hotel, dronken cola, en smikkelden alles lekker op in bed terwijl we back to back afleveringen keken van Friend en Seinfeld. Puur geluk.

En wat een mooie locaties stonden ons nog te wachten.

Hoe vond jij San Fransisco?

 

PS. Ik heb niet zoveel foto’s van de stad omdat ik op een fiets zat, en ongeveer zesentwintig keer de Mount Everest opreed…

We figured: fine. We’d see another area of the city. But we were so isolated, that we got no feel for the city centre. And when you go home after a day of sightseeing, it’s not easy to just get up and have some dinner in the city. Bummer. I also really wanted to visit Alcatraz, but that was sold out. And the SOMA strEAT Food Park (a spot with lots of food stalls) was in a very shady area, and turned out to be pretty deserted.

But there were FUN things too, like renting a mountainbike. Dear LORD, my legs still fall off when I remember the hills in San Fransisco. Trust me, this city is not made for riding on a bike, and yet us tourists flock like herds to them. Aside from being a slight fight back to all of the American food we’ve consumed over the weeks, it was also a very fun way to experience a city. What better way to experience is than the way locals choose? Hearing the sound of the city, feeling the wind in your hair, having a mini heart attack every time the bicycle lane stops in the middle of the road?

We rented bikes and drove up the Golden Gate Bridge. A pretty steep climb, might I say! But we had loads of luck, because it was a sunny day and so the diva was there, loud and clear, waiting for us all to admire her. Riding your bike on it is the funniest thing every, by the way. It’s definitely a challenge, avoiding all the tourists that stop right in front of your face, and avoiding foreigners who’ve never rode a bike before (I saw two collisions happen haha). After that we drove to Lombard Street, the most crooked street in the world. Mister even drove down! I was too scared, because the tiles looked slippery, as did my soles, so I took the road ride alongside it. Which was at least as steep, without turns though! (Proud)

We also hit Pier 39, drove trough the centre, and visited China Town. The last thing wasn’t that much of a succes, considering I knocked over elderly Chinese people every thirty seconds with my bike. Oops. It was fun to have seen it though. I thought the harbor area, even though it was super crowded, was very cosy with her shops and street stalls.

Foodwise I can give you two tips. We had dinner in Little Italy at Trattoria Volare, with a waiter that just wasn’t on the same wave length as us. Sometimes that happens: you just have a different energy. You’re not understanding each others jokes.. talking at the same time. I normally know people very well, but I just couldn’t figure out what kind of person he was. Until we spoke of the WC-game in which Italy was backstabbed and thrown out of the tournament. That made us connect in our Europe vs South-America feeling. Soccer does something to you, you know. That’s when we became best friends. And the pasta was delicious!

Besides that tip, the spot that was right next to our hotel was one of the most fun places I’ve EVER visited. Anywhere in the world. It’s called Java Beach Café, and it serves smoothies, coffee, free wifi, has young entrepreneurs with laptops, heavenly sandwiches and the most relaxed atmosphere ever. We had so much fun we ate there twice. Unfortunately it’s not in the city centre, but if you’re in the area.. I totally recommend it!

Our last day in San Fransisco we did the 49-mile scenic drive. Or well, part of it. It’s so beautiful and easy to follow, you just follow the signs along the road. It takes you to the best vieds in San Fransisco, places that let you see out over the whole city. The only shame was it was a bit foggy when we were there. Thankfully though that lifted quickly. Somewhere along the road we missed a few signs and got lost, which was ok, because it give Mister an excuse to visit Best Buy (aka the best store ever for people with a technology fetish).

The last night, we’d already been on the road for about two weeks, we spent on our hotelroom. We got pizza next door, drank coke, and ate our food in bed while watching back to back episodes of Friends and Seinfeld. Pure bliss.

And what a beautiful adventure still lay ahead of us…

Do you like San Fransisco?

 

PS. I don’t have that many pictures of the city, because I mainly sat on a bike and drove up Mount Everest twenty six times..