Ik was mezelf een tijdje kwijt. In mijn leven, in mijn blog, in mijn bedrijf: eigenlijk overal wel een beetje. Tijdlang worstelde ik met mijn identiteit, en de identiteit die ik naar buiten wilde laten zien. Ik blogde niet langer meer exclusief over budget reizen. Dus waarover dan wel? Hoe moest ik mezelf neerzetten? En wat wilde ik eigenlijk überhaupt in mijn leven en carrière? Ik zocht naarstig naar een antwoord. Misschien heb je er niets van gemerkt, misschien ook wel. Ik in ieder geval wel.
Voor een deel had mijn zoektocht te maken met mijn leeftijd, denk ik. Ik begon deze blog op mijn 22e. Over twee maanden word ik 26. Het zijn maar vier jaar, maar ik denk dat iedereen het er wel mee eens is dat de eerste helft van je twenties vormende jaren zijn. Ik ben als het ware met deze blog opgegroeid. Voor een deel had mijn zoektocht ook te maken met de picture perfect social media-maatschappij waarin we leven: waarin iedereen 24/7 succesvol is, of lijkt. Het was niet altijd makkelijk om het idee te hebben een constante boodschap te moeten uitdragen naar de buitenwereld, als ik zelf ook niet helemaal zeker wist wat ik nu eigenlijk aan het doen was en waar ik naartoe wilde. Waarom ik dit schrijf? Om een lekkere dikke streep onder de afgelopen periode te zetten, en keihard vooruit te knallen met alles wat ik over mezelf geleerd heb.
Pak een kop thee, want dit wordt een lange blogpost over waarom ik mezelf kwijtraakte, en hoe het afbrokkelen van de status quo ervoor zorgde dat ik mezelf de laatste maanden weer terugvond!
Identiteit op drijfzand
Het begin eerst deel van de blogpost gaat voornamelijk over mijn bedrijf, en hoe ik met die pieken en dalen worstelde. Als dat je niet interesseert, kunt je rechtstreeks door naar het kopje ‘blogdoelen’ dat over mijn blog gaat!
Mijn identiteitszoektocht zat denk ik nog niet zozeer in mijn blog, maar meer bij mijn bedrijf. In 2016 ging ik mezelf als blogger steeds minder herkennen in het budget plaatje. Ik vlieg liever KLM dan Easyjet, en slaap liever in een fijn hotel dan in een hostel. Maar daar had ik tot dan toe mijn blog én mijn persoonlijke identiteit op gebouwd. Dat was voor mij best verwarrend: want hoe moest ik me nu neerzetten op mijn blog en naar de buitenwereld toe? Wat maakte mij anders dan andere bloggers? Wat maakte mij als persoon überhaupt bijzonder?
Tegelijkertijd ging mijn bedrijf steeds beter, vooral in het buitenland. Daar kwam bij kijken dat als ik mijn bedrijf op stabiele basis verder wilde laten groeien, het marketing nodig had. Maar ik zocht nog heel erg naar mijn krachten in mijn bedrijf. Wat doe je dan? Als baas ben ik het visitekaartje van mijn bedrijf, maar ik wist niet zo goed hoe ik me als persoon en ondernemer moest profileren. Lastig als je even niet zo goed weet welke richtig je op wilt met je bedrijf en blog. Lastig als je eigenlijk geen voorbeelden hebt.
Dus hoe dóe je dat? En wat was de boodschap die ik dan wilde verkondigen, zowel op mijn blog en daarbuiten? Hoe goed het ging? Dat ik zo succesvol was? Iedereen om me heen leek het te doen. Buitenlandse vrienden en mentoren spoorden me aan meer over mijn eigen successen te vertellen. Hoe belangrijk het was dat potentiële klanten zouden zien hoe goed het met jou en je bedrijf ging. Dan zouden ze graag met je werken. De Amerikaanse manier, zeg maar. Dus dat deed ik dan soms. Met tegenzin. Ik voelde me naderhand altijd een beetje vies. Niets van wat ik zei was gelogen, maar ongemakkelijk voelde het toch wel. Als ik er aan terugdenk, ben ik er niet echt blij mee. Wat een zwaktebod. Als het meest interessante aan je is hoe succesvol je bent, dan heb je echt niets te vertellen.
Bovendien vóélde ik mezelf helemaal niet zo succesvol. Misschien een gevalletje imposter syndrome, maar toch. Ik ben goed in mijn werk, maar ik heb nul opleiding of ervaring in ondernemen: ik probeerde maar wat, en dat ging tijdlang dus heel goed. Tot dat het even niet meer goed ging. Je moet als ondernemer zoveel verschillende petten dragen: dat is een hele leerschool. En dan schieten bepaalde vlakken erbij in. Ik wist dat mijn bedrijf bijvoorbeeld wel érg sporadisch aan klanten kwam, dat ik daar geen stabiel systeem inhad. En dat ik de laatste maanden eigenlijk bijna volledig op één klant steunde. Ik werk vooral op projectbasis, dus die komen en gaan. Maar ik had weinig systemen in mijn bedrijf, en zo voelde het dus eigenlijk meer als gelukstreffers dan als gepland als ik een nieuwe klant kreeg. Ik wist dat het door het gebrek aan stabiele systemen allemaal op drijfzand gebouwd was. En om mezelf dan als succesvol neer te zetten… het zat me toch nooit zo lekker.
En toen ging alles mis.
Ineens liepen al mijn projecten spaak.
Ineens was er best een mogelijkheid dat ik mijn enige resterende klant zou verliezen.
En wat blijft er dan nog over van je boodschap?
Soul searching
Ik besloot die periode van onzekerheid, dat mijn carrière zich op het randje van de afgrond bevond, te gebruiken om te reflecteren op de afgelopen twee jaar. Om opnieuw te beginnen: eindelijk weer eens te luisteren naar mijn intuïtie. Om na te gaan wat er goed en niet goed ging in mijn bedrijf en in mijn leven, en hoe ik de dingen wilde aanpakken die minder goed gingen. Ik heb systemen aangelegd. Ben me vol gaan focussen op de dingen die goed voelden, en dingen laten schieten waarvan ik diep van binnen wíst dat het niets voor mij was. Ik besloot weer keuzes te gaan maken op intuïtie, in plaats van alleen op basis van rationale zaken en advies van andere mensen. Sindsdien voelde ik me sterker dan ooit. Ik had nu de zekerheid dat wát er ook zou gebeuren: ik wist nu eindelijk wat ik wilde, waar ik goed in was, en ik had systemen en kennis waarmee ik ongetwijfeld een stabieler bedrijf kon op gaan bouwen, mocht het inderdaad mis gaan. Ik voelde me weer mezelf.
Vanaf het moment dat ik ophield met vechten en ging vertrouwen op mijn intuïtie, ging het ineens zakelijk ook weer beter. Dingen waarvoor ik doodsbang was, pakten op de best mogelijke manier uit. Nieuwe potentiële klanten klopten ineens aan. En andere mogelijkheden popten op. Het is bijna alsof het universum toekijkt. Nu ik niet langer vecht, lijkt alles ineens makkelijker te gaan.
Ik voel me bovendien vrij. Ik leef weer echt in een verhaallijn waarin ik me herken. Ik vind het veel leuker om jullie vanaf dit punt mee te nemen, dan net te doen alsof ik alles maar weet. Ik hoef niet langer constant te rennen om mezelf te bewijzen. Ik ben ook gewoon maar iemand die op haar 20e per ongeluk ondernemer werd, en sindsdien met vallen en opstaan heeft geprobeerd een bedrijf op te zetten. Die vanuit een freelancers-rol ineens een team van mensen voor zich had werken. Het was eigenlijk best een opluchting dat het allemaal even misliep, en dat ik zo de kans kreeg om op ‘reset’ te drukken in mijn bedrijf. Ik heb de afgelopen twee jaar zoveel over mezelf geleerd, en begin nu door ervaring langzaam te voelen dat ik steeds beter weet wat ik doe. Ik kan nu met al die stukjes kennis een stabieler bedrijf bouwen. Mijn imposter syndrome wordt kleiner.
Hoe die periode afliep? Mijn klant is uiteindelijk aangebleven, op een manier die ik in mijn beste dromen niet had kunnen voorstellen. Een telefoongesprek waarvan ik dacht dat het het einde zou betekenen (ik heb de nacht ervoor wakker gelegen), bleek uiteindelijk fantastisch nieuws. Zo zie je maar dat je nooit je eigen gedachten moet projecteren op iemand anders, en dat je druk maken geen zin heeft. Je kunt niet controleren hoe (en of) andere mensen je zien.
Ik mag bij ook allerlei potentiële klanten pitchen voor nieuwe projecten, wat heel spannend is. Ik ben bezig de laatste hand te leggen aan mijn vernieuwde zakelijke website. En heb de afgelopen weken besteed aan het uitdenken van hoe ik een structureel marketing en sales-systeem kan opzetten voor mijn bedrijf, zodat nieuwe klanten in de toekomst geen toevalstreffers meer zijn, maar onderdeel van een weloverwogen plan. Dan voel ik me daar voortaan ook zekerder en stabieler over.
Ik heb bovendien ook in mijn persoonlijke leven grote besluiten gemaakt. Ik praat er niet veel over, maar eindelijk zit alles in mijn persoonlijke leven ook weer goed op de rails (daar ben ik zo trots op). Daarnaast ben ik gezonder gaan leven, waardoor ik toch zeker al een kilo of twee/drie kwijt ben. Ik voel me goed. Lichter: niet alleen fysiek maar vooral mentaal.
Ik heb me de afgelopen jaren zo druk gemaakt om hoe ik overkwam in deze wereld van social media en bloggen. Of mijn lezers me nog wel relatable vonden. Of andere mensen me wel succesvol genoeg vonden (wáárom?!?!). Wat een onzekerheid zat daar achter. Daar heb ik nu geen zin meer in. Ik ben weer terug bij wie ik van oorsprong was: een eerlijke chick die weinig opheeft met nepheid, die haar hart leegt op papier (bloggen is en was voor mij altijd ook een soort therapie), haar liefde voor het leven en de wereld deelt, en het liefst iedereen helpt als het even kan.
Mijn blogdoelen
Dat is namelijk nog een ander onderwerp dat ik ook nog even wilde aansnijden: ik heb natuurlijk de laatste maanden ook nagedacht wat ik wilde met mijn blog. In vier jaar is de blogwereld flink veranderd. Er zijn honderden bloggers bijgekomen, en écht grote bloggers kunnen volledig van hun blog leven. Door alle concurrentie van bloggers om je heen zie je dat andere bloggers mijlpaal X halen, en blogger Y heeft succes #291837 gehaald, dat blogger Z bakken met geld verdient. Je kunt er zo in meegesleept worden, en op zoek gaan naar zoveel mogelijk succes.
Maar waarom blog ik eigenlijk?
Dat is niet omdat graag persreizen wil. Dat is niet omdat ik zoveel mogelijk geld wil verdienen met mijn website. Dat is niet omdat ik zoveel mogelijk social media volgers wil (hoe meer volgers = hoe meer zakelijke mogelijkheden). Als je je op die zaken richt dan ga je je al snel bezighouden met een vergelijkingsstrijd. Dat vind ik niet nuttig.
Nee. Ik blog eigenlijk vooral voor mezelf. Om mijn eigen verhalen en herinneringen levend te houden. Om mijn excitement voor onze prachtige wereld te delen. Om mezelf te blijven pushen nieuwe avonturen aan te gaan. Om jullie te inspireren óók stappen te maken die je eng vindt, als die vervolgens leiden tot een leven van je dromen. Om meer eerlijke verhalen de wereld in te brengen. Om zowel de leuke als de minder leuke dingen te benadrukken. Om lekker te experimenteren met schrijven en fotografie zodat ik steeds verder groei in mijn talenten. Om een gezellige groep trouwe volgers om me heen te bouwen, waarbij we elkaar kennen en aanmoedigen. Om een hobby te hebben die ik leuk vind en waar ik energie van krijg.
Het is nu veel moeilijker dan vier jaar geleden om een grote blogger te worden. Maar de grootste in iets zijn is voor mij niet het belangrijkste. Niet in mijn bedrijf, en niet in mijn blog. Als ik zo groot mogelijk wil zijn, dan moet ik dingen doen waar ik geen tijd voor heb en geen zin in heb. Daar pas ik voor.
Ik realiseerde me onlangs dat ik één ding heb dat andere bloggers niet hebben: mijn eigen unieke persoonlijkheid. Ik ben de enige ik. En jij bent de enige jij. Ik heb geen zin om een blogpost-fabriek te zijn, omdat ik weet dat zo veel mogelijk blogposts gelijk staan aan veel bezoekers. Ik heb deze blog om andere redenen: om mijn verhalen te delen, en daarnaast blogposts schrijven die jou helpen een leukere vakantie te hebben. Dat is mijn doel. Om jou mee te nemen in het verhaal van een jonge vrouw die een weg probeert te vinden in haar leven en werk. En daarmee trek ik lezers aan die mijn stem en stijl leuk vinden. Als ik daar een beetje geld aan over hou: fijn! Maar ik hou ook van mijn bedrijf en ik vind die afwisseling van werkzaamheden leuk. Ik zou persoonlijk niet willen dat mijn blog mijn enige inkomsten-bron is. Daarmee komt er te veel druk te liggen op mijn hobby.
Hoe mijn blog er dan uit komt te zien? Niet veel anders dan nu. Ik schrijf lekker over wat ik leuk vind. Ik reis niet per se ontzettend budget, maar ook niet ontzettend luxe. Eigenlijk pas ik daarin het beste in het hokje ‘flashpacker’. Maar is het leven niet leuker als je jezelf niet te strak in een hokje giet?
Punniken = succes
Oftewel: de afgelopen jaren waren hectisch. Ik was mijn pad aan het vinden. Mijn identiteit. Ik heb dingen gedaan waar ik niet achter stond, maar gelukkig heb ik mezelf weer teruggevonden. Ik heb zin om weer te schrijven. Over een toffe bestemming, prachtig hotel, maar ook over mezelf en hoe het met mijn werk gaat, welke boeken ik gelezen heb of dat ik eigenlijk overal bang voor ben. Ik heb de helft van de tijd geen idee wat ik doe in het leven. Maar ik laat me er niet langer door tegenhouden. Ik heb besloten dat ik geen idee heb hoe mijn toekomst er uit ziet, maar dat als ik altijd maar gewoon volg wat ik leuk vind, dat dát voor mij te ultieme graadmeter van succes is. Als dat betekent dat ik over tien jaar punnik-les geef: nou, prima toch? Geluk = succes.
Mocht je de hele post gelezen hebben: petje af!
En dan nu de uiteindelijke vraag: voor wie blog ik eigenlijk? Ik was laatst op een familiefeestje van Meneer, en ineens hoorde ik van allemaal nichten en neven dat ze mijn blog regelmatig lazen. Zo maf! Dat wist ik helemaal niet.
Bloggen is namelijk best een eenzaam beroep: ik spendeer uren aan het schrijven van één blogpost, zet hem dan vervolgens online, en heb dan geen idee wie hem allemaal leest. Ik kan wel zien hoe vaak hij gelezen wordt (en ik weet dat sommige van jullie echt álles lezen, zelfs een saaie hotelreview – waarvoor heel veel hartjes en liefde!), maar zolang iemand geen comment achterlaat of de Facebook-update like’t, dan is er voor mij geen manier om te weten wie het leest! Het wordt me eigenlijk pas duidelijk wie er nou eigenlijk achter dat beeldscherm zitten als ik mijn lezers in het echt ontmoet. En dat vind ik juist zo leuk!
Als jij mijn website regelmatig leest, wil je je dan voor één keertje voorstellen in de comments onder dit artikel :)? Dat lijkt me zo leuk. Misschien kun je vertellen: wie ben je, waar kom je vandaan, wat vind je de leukste artikelen? Waar ga je graag op reis? Of wat dan ook. Het maakt niet zoveel uit! Ik kijk er naar uit je te ontmoeten!
Liefs!
XOXO – Milou
Hey, een lurker hier die alles heeft gelezen. Ik lees je blog al jaren en kom elke dag kijken of er een stukje online staat. Ik herken mezelf in je profiel en door je posts ben ik sommige plekken gaan bezoeken. En als ik een plek wil bezoeken kijk ik altijd even naar ouder posts van jou. Vind het een fijne blog, voelt heel persoonlijk. Tof dat je zo eerlijk bemt wn keep on going!
Wat een lieve reactie Daphne. Jij kijkt nog vaker op mijn blog dan ik zelf doe, haha! Super lief. Hoop dat je een fijne week hebt! <3
2 maanden geleden besloten om met mijn vriendin in oktober 5 dagen maar London te gaan. Mijn vriendin is al een paar keer eerder geweest. Maar ik wil natuurlijk mij wel een beetje inlezen en dan niet op de traditionele manier London bekijken zoals ik dat 20 jaar geleden met mijn ouders heb gedaan. Maar London echt voelen! Al speurend kom ik op explorista uit. Raak erg enthousiast over je. Ga zo door! Je maakt het dat ik niet kan wachten dat het oktober is.
Wat een mooi artikel. Fijn dat je jezelf weer hebt teruggevonden. Soms is het (bij mij in ieder geval) ook een kwestie van het plaatje dat je in je hoofd had aanpassen. Ik lees je artikelen graag en laat soms een reactie achter. Over mezelf: ik kom uit Utrecht. Ik vind het leuk om te reizen, maar in de praktijk reis ik vooral van en naar mijn werk en heen en weer tussen Nederland en België, waar mijn vriend woont. Ik verdien mijn geld als webredacteur bij een tijdschrift en tussendoor blog ik af en toe over mijn vakanties en mezelf (travel & ego ;-))
Dankjewel lieve Shirley! Ik ken jou zeker wel, en ik volg je ook op social media :) België is ook hartstikke leuk (net als Nederland trouwens), dus daar is niets mis mee. Heb je nog leuke vakantieplannen?
Inderdaad, ik volg jou ook, gezellig! Ik ben onlangs naar Portugal geweest voor een kleine roadtrip tussen Lissabon en Porto. Op dit moment veel aan het dromen en plannen, maar nog niets vastgelegd :-)
Wat een mooi geschreven stuk Milou! Fijn om te lezen dat het nu weer goed gaat en dat je je pad hebt hervonden <3 Je bent en blijft voor mij een prachtig voorbeeld van girlpower!
Dankjewel lieve Wesley! Soms is het zo fijn om gewoon lekker eerlijk over dingen te kunnen praten. Dat brengt ons als mensen alleen maar bij elkaar en zorgt dat we elkaar ook minder alleen voelen in onze onzekerheden en angsten, denk ik!
Hee Milou,
Nou vooruit dan maar, even over die drempel heen…: Ik ben Linda en ik kom niet vaak, maar wel al heel lang op je site. Ik ben 34, getrouwd, en ik werk als onderzoeker en docent op een Hogeschool. Ik heb een aantal mooie verre reizen gemaakt: zuid west amerika, vietnam, costa rica, nieuw zeeland. Maar ik ga ook graag naar Frankrijk en Spanje en hopelijk dit jaar naar Kroatië, op zoek naar mooie natuurparken en wandelingen. Met mijn man wissel ik kamperen af met hotels en B&B’s, afhankelijk van waar ik zin in heb en eens per jaar ga ik met een vriendin op stedentrip in een hotel. En voor werk reis ik ook nog af en toe, maar meestal zie ik dan weinig van de plaats. Ik ben dol op reisverhalen en mooie blogs en foto’s. Naast die van jou volg ik handluggage only en ik lees altijd lonely planet magazine.. Ik lees vooral je Posts over bestemmingen, maar ik bewonder ook hoe je schrijft over jezelf en jouw ontwikkeling als ondernemer. Soms denk ik dat je een mooi voorbeeld bent voor vele van mijn studenten :-). Groet, Linda
Wat leuk om van je te horen Linda! En leuk om te horen dat je er al zo lang bij bent :). Wat een gave bestemmingen! Kroatië kan ik je zeker aanraden, vind dat echt één van de fijnste landen in Europa, dus daar ga je enorm van genieten denk ik zo! Leuk om te zien dat je Handluggageonly ook volgt, dat zijn één van mijn beste vrienden. Lieve complimenten, ik wens je een heel fijne week!!
Hi Milou, knap van je dat je zo eerlijk bent in dit artikel. Het grappige is dat ik jou juist altijd voor me zie als een mega succesvolle chick, bijna om jaloers van te worden. Het is fijn (voor jou was dat even niet zo natuurlijk) om te merken dat je ook maar gewoon een mens bent die keihard werkt voor haar doelen en geluk belangrijk vindt.
Ik ben nu sinds een paar maanden bezig als freelancer en daar moet ik mijn draai nog even in vinden. Ik vind het ontzettend leuk om te doen en te leren, maar soms maakt het me ook onzeker. Ik heb nu erg leuke opdrachtgevers verzameld en werk elke dag met plezier. Heel fijn.
Wat leuk om van je te horen Eleni! Je hoeft zeker niet jaloers op me te zijn, haha. Ik zit de helft van de tijd gewoon make-up en beha-loos achter mijn laptop (joys van thuiswerken!). Ik denk dat de social media-wereld al snel vertekent. Je bent toch geneigd sneller iets online te zetten als iets leuks gebeurt, in plaats van die dagen dat je inderdaad gewoon maar de hele dag hard aan het werk bent (hoe leuk je je werk ook vindt: dat komt vaak niet interessant over op IG!). Freelancen is een grote leerschool, maar geniet maar lekker van het proces. Ik begin nu, na 5.5 jaar, pas het idee te krijgen dat ik écht weet wat ik aan het doen ben, dus dat je je draai moet vinden is hartstikke normaal. Maar je mag me natuurlijk altijd mailen als je een vraag hebt. Het is sowieso super goed dat je nu al op het punt bent dat je opdrachtgevers hebt voor wie je met plezier werkt, dat is echt een enorme mijlpaal! Well done! <3
Hands up. Ik lees vaak en veel maar inderdaad niet alles. Liefde voor alles wat met Londen/Engeland te maken heeft, en nog meer voor dit soort persoonlijke verhalen. Op blogniveau liggen mijn gedachten op precies dezelfde lijn als die van jou. De KvK is daarom ook alweer verleden tijd en schrijf ik alleen nog wanneer ik daar zin in heb. Dat verhaal van de verjaardag herken ik ook. Toevallig vorige week nog, vertelde de oma van mijn vriend dat ze mijn reisverhalen altijd leest. Hoe ontzettend tof! Dat zijn de mensen waarvoor jij en ik het altijd doen en niet de marketeers (en stiekem de PR-luitjes, hallo pet #2). Ik zeg dus: YOU GO GIRL! En dan nu eindelijk eens samen dat Londen-tripje realiseren. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
Jeeej Daphne, wat leuk dat je een comment achterlaat! En wat fijn om te horen dat je op dezelfde lijn zit. Ik mag op zich echt niet klagen met bezoekcijfers en bloginkomsten (nog altijd groeiende) maar ik denk dat het altijd goed is om voor ogen te houden waarom je het doet, het is zo makkelijk in een wedstrijd te vervallen. En daarom doe ik het helemaal niet! Ik lees jouw blog ook graag, juist omdat je merkt dat je het vanuit een passie schrijft. En wat leuk he van die familieleden die allemaal stiekem je blogposts lezen! Je hebt heelmaal gelijk: dáár schrijven wij voor :) We moeten inderdaad écht eens samen naar Londen! <3
Heerlijk om te lezen deze blog. Omdat hij zo eerlijk en rauw is, in de stijl die ik vind dat “jij” bent (ook al ken ik je enkel online) – dit is de stijl die me jaren geleden aantrok om jouw blog te gaan volgen. En net zoals jij, groeien ook je lezers mee: van budget naar af en toe wat meer luxe – naar meer genieten, dus no worries. Ik ben ook van mening dat als je best gewoon je eigen ding doet, toen ik 2.5 jaar geleden begon met mijn blog, had iedereen het erover dat ik een niche moest kiezen. Ik vind dat ikzelf al niche genoeg ben, dat is niemand anders. ;-) Keep up the good work enne liefde voor de foto’s met de gekleurde muren, tof outfitje en een happy face.
Met plezier je opemheid gelezen!! Bij mij eindigde de soulsearch uiteindelijk in een complete Blogstop. En hoewel ik betreur dat ik geen herinneringen meer noteer voor mijn jongens, is het voor mij de beste beslissing ooit gebleken. Ik schreef al lang niet meer voor hen en voor mezelf. Maar voor het publiek en de klanten. Ik was mezelf kwijt in het succes van mijn blog.
You go girl. Kick ass!
Soetmin, zo leuk om weer eens wat van je te horen! Ik denk nog steeds wel eens aan dat weekendje in Amsterdam! Ik denk dat het hartstikke goed is als je uiteindelijk een besluit hebt gemaakt dat goed voelt en waar je helemaal achterstaat. Super toch :) Jij bent ook zo’n toffe chick! X
Hi Milou, hier ook al een lang-lezer! Hand up voor je openhartigheid, hoor. Ik had ook altijd een heel succesvol beeld van je, heel stom eigenlijk dat je zo makkelijk een beeld vormt bij iemand he? Jij moet ook gewoon keihard knokken en werken voor succes. Eigenlijk logisch, maar inderdaad, social vertekent snel. Fijn dat je inmiddels wat beter weet wat je wil :) Erg herkenbaar ook, overigens. Ik heb net als jij in een paar jaar tijd zoveel wegen afgelegd, zoveel ontdekt, inclusief nare paadjes en afgronden, maar sinds twee maanden weet ik het eindelijk ook. Voelt zó fijn en ergens ook stoer, en gewoon te gek. Geloven in mezelf en in wat ik kan en doe. Eindelijk! Ik zal er binnenkort ook eens over schrijven. En weet je wat, als mijn plannen die ik nu heb niet slagen (want dat kan natuurlijk altijd), zoek ik wel weer een ander plan. Fijn om niet meer zo krampachtig aan hoop vast te houden maar te geloven in dat wat je doet.
Wat fijn om zo’n reactie te krijgen Rosanne! En ik dacht inderdaad maar vol bewondering dat jij precies wist wat jij wilde en daar met lasersharp precisie op af ging. Gek he? Daarom vind ik het eigenlijk ook zo fijn om zo’n blogpost geschreven te hebben, want ook de reacties leggen ineens een heel open een kwetsbare kant van mensen bloot, en daarmee komen we in onze menselijke connectie echt verder denk ik. Ik twijfel niet aan jou talenten, geen seconde, dus wat jij ook probeert, zolang je het met veel liefde doet, weet ik zeker dat je producten vol kwaliteit en liefde aflevert. En die zoektocht en dat proberen vormt uiteindelijk wie we zijn, denk ik! <3
Hi Milou!
Ik lees lang niet al je verhalen. Maar wát ik tegenkom en lees vind ik altijd erg interessant en herken me in persoonlijke dingen.
Ik denk dan ook dat tegenwoordig – met zoveel (succesvolle) bloggers het steeds lastiger wordt om jezelf te onderscheiden. Maar waar ik zelf voor sta is persoonlijkheid en realiteit. Wat jij ook al aangaf: ook bloggen over minder leuke dingen. Want die zijn er en niet altijd alles hoeft veridealiseerd te worden, mooier dan het is.
Wij leven op dit moment de reis van ons leven. Ik besloot persoonlijk te bloggen over onze bestemmingen, ervaringen en gevoelens & gedachten. Ik voel me er zelf heel goed bij en het blijkt ook dat mensen dat óók willen lezen, willen weten en zich kunnen identificeren en herkennen met ons gevoel.
Ik ben nog nieuw en klein. En ook al zou dat zo blijven, ik blog – net zoals jij – voor mezelf. Om gevoel, ervaring en herinneringen levend te houden.
Heel veel succes met alles wat je doet. Top dat je alles zo neerzet zoals het gewoon is, al moet je je daardoor erg kwetsbaar opstellen.
En natuurlijk verandert je leven, vooral tijdens die jaren. En dat is maar goed ook. Je ontwikkelt je als ondernemer en als blogger, dus waarom niet als persoon? Inclusief nieuwe hobby’s, interesses en ambities.
Ik wil je op de voet gaan volgen, dus mij heb je!
Liefs, Manon | reistaal.nl
Je bent super lief Manon. Ik ga jullie reis zeker volgen, en ik ben helemaal PRO eerlijkheid en kwetsbaarheid. Dat is inderdaad wat jou anders maakt dan andere bloggers want er is maar één jij. Hou heel goed voor ogen waarom je blogt, en dan zal het je nooit (of bijna nooit ;-)) gaan vervelen! Heel veel succes en liefs <3 !!
Hoi Milou,
Hier ook een fervente lezer. Ik geniet van je mooie foto’s, fijne reisbeschrijvingen maar bovenal eerlijkheid. Zo ook van dit artikel. Goed om te lezen dat je weer op de goede weg zit. Gek he, dat dat onderbuikgevoel toch altijd juist blijkt te zijn ;-) Liefs, Marjolein
Gek hè? Die intuïtie. Daar wordt in onze maatschappij nog eens op neergekeken, maar ik heb echt het idee dat die soms veel beter de richting wijst dan logische argumenten :) Dankjewel voor je steun en dat je gezellig regelmatig komt lezen! XX
Hola chicka. Je weet dat ik je al lang met plezier volg. Heerlijk hoe de positieve vibes en het hervonden plezier van het scherm af spat in dit artikel. Het is zo waar dat je als je niet uitkijkt voor je gevoel in een wedstrijd belandt. Nu is het zo dat mijn lijf me (vooral nu) tegenwerkt, maar ik blog gelukkig al een hele tijd alleen wanneer ik het wil en waarover ik wil. Laat ‘die anderen’ die vermoeiende en plezier slurpende wedstrijd maar spelen en ga zo door. Enne mag ik voorzitter worden van de punnik-club ;) ?
Haha yes, de punnik-club voor reisbloggers! Klinkt helemaal goed, I’m in. Ik moet het alleen nog even leren ;-)
En dankjewel voor je lieve woorden. Ik volg jou ook met heel veel plezier, vooral ook om jou authenticiteit, en ik hoop dat je lijf snel weer een beetje meewerkt <3
jouW.
Spelling, Milou.
Dankje! x #werockendepunnik
Hoi Milou, Tikva hier.. je weet wel die af en toe kritische comments op je blog achterlaat ;-) Maar serieus goed dat je nu zo kan terug kijken en ons ook meeneemt in je leven. Ik vond je blog heel leuk toen het nog echt budget was juist omdat het echt uniek was maar zolang je persoonlijkheid laat zien blijf ik af en toe langskomen en lezen ook met wat je nu doet. Voor mij ligt het wat betreft blog anders. Vroeger wilde ik ook altijd zoveel mogelijk landen bezoeken en nu wil ik graag kunnen leven van mijn blog en de grootte is dan zeker erg belangrijk. Op naar de 100.000 :-) Maar vooral wil ik de luxe hebben om mijn dag zelf in te delen, fijn veel tijd met mijn dochter te besteden en iets te doen waar ik heel blij van word.
Hee lieve Tikva die soms kritische comments achterlaat en dan een tik op de vingers krijgt van mij :-P. Ik weet helemaal waar jij vandaan komt in deze discussie, en ik snap dat ook heel erg goed. Ik kan me bovendien heel goed voorstellen dat je lekker uit het juk van een vaste baan wilt en meer tijd en vrijheid wilt met je gezin. Ik heb wat dat betreft een ander uitgangspunt, omdát ik al mijn eigen baas ben en dus die vrijheid al heb. Voor mij hoeft mijn blog dat niet in zijn eentje te dragen, zeg maar. Maar ik heb alleen maar superveel respect voor je, en jouw website, en ik weet zeker dat het je gaat lukken! Als iemand het kan, kan jij het. Ik kijk altijd met bewondering naar wat jij allemaal voor elkaar krijgt en we blijven elkaar lekker steunen en volgen :) XX
Hi Milou, ik kom ook regelmatig langs om je blogs te lezen! Wat goed dat je na een moeilijke periode nu keuzes voor jezelf hebt gemaakt en het plezier in je blog en je werk weer terug begint te vinden. Toen ik 2,5 jaar geleden startte met bloggers was je een van m’n voorbeelden hoor :-) En ik lees (vooral je budget travel) posts nog steeds met veel plezier!
Awww wat een leuke comment! Ik blijf zeker zo nu en dan schrijven over budget! Ik ben niet ineens een private jet vliegende, Moët champagne drinkende, diamant dragende diva geworden, haha. Heel veel liefs en blijf lekker bloggen en reizen, want ik vind de reizen die jij maakt echt tof!
Toch maar weer eens reageren. Je vraagt er zelf om ;) Niels, Brabander, 30 jaar jong, aangenaam. Iemand die veel van je blogs heeft gelezen, af en toe gereageerd maar niet al te vaak. Vooral je persoonlijke blogs zijn super. Je weet wel, die blogs die laten zien wie jij bent en wat jij nu bijzonder vindt. Iets wat als blogger heel moeilijk is om te delen. Ik snap je problemen en heel tof dat je ze op deze manier hebt aangepakt. Dat het weer beter gaat. Dat je het plezier aan het terugvinden bent. Goed dat je weer blogt omdat je wilt bloggen, niet voor de cijfertjes. Iets wat ik ook probeer te doen. Gewoon jezelf zijn, je eigen ding doen en als mensen dat leuk vinden is het leuk meegenomen. Maar het gaat vooral wat jij vindt en hoe jij je er bij voelt. Daarom is deze blogpost zo leuk om te lezen. Herkenbaar wil ik bijna zeggen. Ik hou van stedentrips, nieuwe dingen ontdekken, maar langere reizen zijn natuurlijk ook super. Zo zijn we laatst naar Zuid-Afrika geweest en daar kan ik uren over praten. Fotograferen is ook iets wat er ook graag doe naast het bloggen. Geen mensen maar dieren, gebouwen of landschappen. enne, blogs over steden waar ik ook ben geweest zijn altijd leuk, zoals : https://explorista.nl/budapest-tips-zo-spendeer-perfect-weekend-budapest/. Een prachtige stad.
Ga vooral verder met de dingen die jij leuk vindt en waar jij energie van krijgt. De rest komt wel. Niks forceren, niks doen waar jij niet achter staat. Gewoon jezelf zijn. Dan komt het allemaal wel goed ;)
Haha ik vraag er inderdaad om. Wat ontzettend leuk om van je te horen Niels! Nice to meet you! En ook nog eens een mede-Brabander! Wat heb je een prachtige kat, Koda :). Je reis naar Zuid-Afrika ziet er helemaal geweldig uit, ik hoop zelf ook ooit nog eens zo’n reis te mogen maken. Wat een lieve woorden, die doen me echt goed <3
Wat een mooi geschreven blog en leuke oproep :) Ik ben Chantal en kom hier al jaren regelmatig even kijken. Ik vind het leuk om te lezen over de keuzes die je maakt in je werk en wat het je leert over jezelf. Ik vind het onwijs knap hoe jij op zo jonge leeftijd je bedrijf hebt opgezet en ook hoe je nu ‘bijstuurt’ omdat je merkt dat het een kant opgaat waar jij je niet fijn bij voelt. Zelf ben ik ook gek op reizen, heb ook een blog en sinds 2 maanden ook een eigen bedrijf! Super spannend en leerzaam.
Wat leuk om van je te horen Chantal! En wat een ontzettend leuke, spannende tijd zo aan het begin van je eigen bedrijf! Dat er maar héél veel mooie dingen op je pad mogen komen, en dat je alle tegenslag (die er ook bijhoort) snel een plekje kunt geven. Ga je ook bloggen over je ervaring als startende ondernemer? Lijkt me heel interessant! Heel veel liefs <3
Hoi milou! Vroeger op hockey gezeten bij je in t team en nu vind ik het erg leuk om je blog te lezen. Ook mooi dat je toe geeft dat je t ff moeilijk hebt gehad en daar zo open over bent in deze blog. Ik lees je verhalen om te zien wat je mee maakt in je reis avonturen! Erg leuk en vooral blijven doen!! Misschien een columnist worden van een reis tijdschrift ook wat voor je is voor erbij? !? Succes & je kunt het =)
Dankjewel lieve Annefleur! Mooie tijden waren dat he, die hockey :). En ik vind dat een heel goed idee, nu maar wachten op alle aanbiedingen van tijdschriften ;-)! Heel veel liefs en succes met je eigen avonturen!
Dikke vette knuffel. Trots op je lieve sushi snaaier ????
#sushidushi :) Lieve reactie Elm! XX
Hoi, ik ben Kim. Ik heb wel vaker gereageerd onder je artikelen, maar ik zal me even voorstellen :-). Ik woon in een dorpje een 15 kilometer boven Alkmaar. Ik ben net 18 geworden en ga volgend jaar studeren. De leukste artikelen van jou vind ik de verslagen over wat er te doen is in bepaalde steden. Ik las jouw blog als eerste reisblog ooit :-). Het is mijn droom om ook ooit een reisblog te beginnen, maar ik wil eerst zeker weten dat ik er genoeg tijd voor heb en ik weet ook niet hoe je een website maakt (maar dat ga ik leren met mijn studie dus daar wacht ik op!).
Wat leuk dat je dat tijdens je studie gaat leren! En wat leuk om te horen dat je mijn blog al zo lang leest. Ik vind het heel gaaf dat je op jouw leeftijd je reisliefde echt al goed ontdekt hebt. Ik zou zeker van alle vakanties gebruik maken om er zo vaak mogelijk lekker op uit te gaan (desnoods met Ryanair en hostels). Neem het maar van deze oude dame aan, je studententijd vliegt voorbij :P
Heel veel succes met je studie en laat me vooral weten waar je volgende reisje heen gaat <3!
Haha, bedankt! Ik ben deze zomer nu al voor de 3e keer op reis, dus ik denk dat het volgende tripje nog wel even op zich laat wachten… :-) maar ik zal het zeker laten weten!
Hi! Ik lees nu een paar maanden mee via bloglovin. Ik vind je blog erg leuk ???? Ik ben 22 jaar en mama van 2 peuters. Ik reis graag Nu de kindere klein zijn komen we vaak niet verder dan Landal… ???? maar door jouw blog zie ik toch iets meer van de wereld. O ja, ik kom uit Zeeland.
Wauw wat knap dat je twee peuters opvoed, dat lijkt me een pittig klusje. Heel stoer! En hee: er is niets mis met Landal! Ik vind een weekendje in eigen land ook echt al vakantie, want je stapt even uit je dagelijkse routine, en kijkt even met andere ogen naar de wereld :). Heel veel liefs gewenst, en ik weet nu al dat je kindjes het getroffen hebben met een moeder met reisliefde! Dat gaat heel wat mooie herinneringen opleveren.
He Milou, knap dat je je zo bloot durft te geven en laat zien dat er ook “struggles” zijn als eigen baas. Ik lees je blogs regelmatig met veel plezier, leuk om er af en toe ook iets persoonlijks tussen te zien!
Dankjewel lieve Kimberley. Leuk om van je te horen <3 Heel veel liefs!
Hoii
Ik lees je blog ook al jaren! Ik vond het altijd leuk om te zien met welk budget jij overal naar toe kon gaan. Inmiddels is het nu inderdaad lastig te zien wat nog de identiteit/richting van de website is. Maar hopelijk heb je nu een manier gevonden om dat in te richten zodat jij er blij van wordt. Ik heb zelf ook een blog die ik doe naast mijn fulltime job en ik doe het puur en alleen omdat ik het leuk vind. Eerlijkheid is belangijk in de wereld. We hebben niks aan al die neppe, gesponsorde content!
Groetjes Elize
Tof Elize. Knap dat je je blog lekker balanceert met een baan, dat zal vast niet altijd makkelijk zijn. En net als ik doe jij het ook lekker vanuit een passie :). Chapeau!
Hoi Milou, ik ben Theo en waarschijnlijk een van je oudste blog lezers. Ik vind je blogs altijd echt de moeite waard. Ik woon sinds 14 jaar in Spanje in Villajoyosa (Cala de Finestrat). Je bent goed bezig! Doen wat je intuïtie je ingeeft en doorgaan. Heb ik ook heel mijn leven gedaan. Als iedereen dacht, dat wordt niets heb ik me nooit laten weerhouden om door te gaan. Was soms wel moeilijk hoor. Ook vaak getwijfeld maar achteraf (en dat kan ik nu zeggen) alles steeds goed op zijn pootjes terecht gekomen. Het lijkt me het ergste als je oud bent en denkt “had ik dat toen maar gedaan”. Nee, als ik dacht dat het iets was, dan deed ik het ook. Ik zal nooit spijt krijgen van dingen die ik zakelijk heb gedaan. Ga zo door, dan komt alles op zijn pootjes terecht. Ik blijf je volgen! Respect!
Wat ontzettend leuk om een reactie van je te krijgen Theo! Wat heerlijk dat je lekker in Spanje woont en ik vind je reactie zo leuk. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt: ik denk ook regelmatig dat ik later niet wil denken “had ik toen maar”… Heel stoer dat je lekker altijd hebt gedaan wat je intuïtie je ingaf. Heel veel liefs en dankjewel voor je berichtje!
Hoi Milou, zoals je weet lees ik je blog al heel lang! Heel fijn om deze persoonlijke post van je te lezen en te lezen dat je jezelf weer hebt teruggevonden. En natuurlijk is het ook fijn om te lezen dat je dezelfde struggles hebt als ik, al gun ik je natuurlijk van harte een struggle-loos bestaan ; ) Het is zo makkelijk om jezelf constant te vergelijken met iedereen in de online wereld die het zo fantastisch lijkt te doen en die alles voor de wind lijkt te gaan. Maar ‘lijkt’ is echt het sleutelwoord en daar ben ik me inmiddels heel erg van bewust. Doe gewoon wat voor jou goed voelt en wat voor jou werkt. Dat durven doen is voor mij de definitie van succes!
Ik ben het helemaal met je eens! (Maar daarom kunnen we het ook zo goed met elkaar vinden denk ik). Ik vind het altijd zo heerlijk om jouw blog te lezen (doe ik ook al heel lang!), omdat je zo eerlijk en jezelf bent. En daarnaast ben jij als persoon gewoon lekker down to earth. Je hebt helemaal gelijk dat dat zo vertekent op social media! Maar ik denk dat het daarom goed is dat we ons allemaal wat kwetsbaarder opstellen zodat we door dit soort gesprekken dichter bij elkaar komen. Heel veel liefs, en ik blijf je blog en jou volgen <3
Wat fijn om dit te lezen. Op sommige vlakken ook herl herkenbaar. Ik lees niet alles, vooral de persoonlijke verhalen.
Ik ben nu zelf aan het interrailen. Berlijn en praag achter de rug en momenteel in budapest. Tot nu toe elke keer in een airbnb geslapen, wat echt prima bevalt. 16 augustus kom ik terug in Nederland en 28 augustus begin ik bij het Rode Kruis om werkervaring op te doen (net afgestudeerd).
Wat gaaf. Tof dat je bij Rode Kruis aan de slag gaat, dat lijkt me een heel toffe ervaring! Kick ass! En interrailen heb ik altijd al eens willen doen. Zowel Berlijn, Praag als Budapest zijn allemaal super op hun eigen manier. Heel veel plezier op de rest van je reis <3
Wat een mooie en eerlijke blogpost! Ik vind het vooral mooi om te lezen dat jij niet blogt voor cijfertjes en statistieken, maar omdat jij je reisherinneringen wilt vastleggen en andere mensen wilt inspireren met je passie. Ik ben het daar helemaal mee eens, daar draait bloggen immers echt om en zó blijf je juist bijzonder :)
Liefs xx
Dankjewel lieve Ana, wat een mooie reactie. Ik denk dat cijfertjes een gevecht is dat je nooit kunt winnen, maar uiteindelijk draait het om leven, en moet ik aan het eind van mijn leven tevreden kunnen zijn hoe ik dat gedaan heb. En dat hou ik altijd maar in gedachten als ik teveel afwijk van wat ik eigenlijk wil :) Heel veel liefs!!
Toen ik begon met lezen kon ik niet meer stoppen! Heerlijk om te zien dat je dit doet omdat het je hobby is, niet omdat je er bekend mee wilt worden en bakken met geld mee wil verdienen. Ik denk dat heel veel bloggers hier een voorbeeld aan kunnen nemen. Dit heeft me een boost gegeven voor het schrijven van mijn eigen blogs, gewoon omdat ik dat zo fijn vind.
Dankjewel Marith. Lief! Veel succes met je blog :)
Ik heb met veel interesse je blogpost gelezen, en herken me in zoveel! Het is een struggle waar we – denk ik – allemaal in meer of mindere mate mee te maken krijgen. En helaas soms meerdere keren. Maar zolang je trouw blijft aan jezelf en weet waar jij uiteindelijk naar toe wil, dan zit het goed.
Het aantal blogs groeit zienderogen (ik ben er nu onlangs pas ook veel gerichter mee bezig) en ik denk dat het idd belangrijk is om in dit diverse landschap vooral JEZELF te zijn, jouw stem, jouw tips, jouw ervaring. En dat vraagt werk, dat weet ik. Ik ben nu al 3 avonden bezig aan een blogpost over een korte trip naar de Ardennen. Wat is de verleiding dan groot om dan snellere, minder tijdsintensieve standaardposts te schrijven met wat tips die ik her en der sprokkel! En blijkbaar scoren zo’n post nog ook. Maar daarvoor doe ik het niet.
Natuurlijk is het leuk als je blog gelezen worden en je merkt dat er elke maand wat meer bezoekers zijn, maar net als bij jou gaat het bij mij om het delen. Ik blog voor mezelf, omdat er verhalen in me zitten die naar buiten willen komen, en ik blog voor anderen, om hen zin te geven om er ook op uit te trekken.
Koester je authenticiteit, want dat is als blogger je belangrijkste “asset”.
Dankjewel Marie-Lise (wat een mooie naam). Het belangrijkste aan bloggen is inderdaad dat je het vooral doet uit een liefde voor het bloggen, anders is het al snel niet leuk meer denk ik. Knap dat je trouw blijft aan jezelf en veel succes met je blog gewenst!
dank je wel :-)
Mooi geschreven Milou! Sommige dingen zijn ook wel herkenbaar. Ik ben Aletta, van het familiefeestje ;-). Ik lees je blog regelmatig. Zo zijn we op onze reis naar Kroatie, toch nog een dagje naar Ljubjana geweest (het is inderdaad een schattig stadje) en gaan we vanavond naar Split het restaurant Konoba Varos is uitproberen. Ik blijf je zeker volgen!
Wat leuk, veel plezier Aletta! En gezellig dat je een comment achterlaat :)
Ik lees je blog omdat je schrijfstijl, foto’s en de dingen waarover je schrijft me aan spreken.
Ik denk dat ik je blog nu alweer 2 jaar volg en ik kan zien dat je inderdaad gegroeit bent en daarmee ook je blog.
Ik vind het altijd leuk om je comments te zien Lenneke :) Dankjewel voor je lieve berichtje!
Wat een mooi en oprecht verhaal Milou! En ook heel herkenbaar. Met name wanneer het zelf wat minder met je gaat en je je koers een beetje kwijt bent lijkt het alsof iedereen om je heen het leven ineens heeft uitgevogeld. Maar gek genoeg is mijn ervaring dat er op de meest vreemde en onverwachte momenten leuke kansen op je pad komen. Super dat het weer een stuk beter gaat en wanneer we allebei weer in Nederland zijn doen we snel weer gezellig meeten. :) Liefs!
Jaaaa, ik vind het heel leuk dat ik jou in het afgelopen jaar heb leren kennen, en stuur me zeker een berichtje als je weer terug bent! En ik denk dat we allemaal maar wat doen, eerlijk gezegd. Daarom is het ook zo belangrijk dat we daar open over praten :)
Wat een (h)eerlijk artikel. Ik denk ook voor velen heel erg herkenbaar. Zelf ben ik recentelijk pas begonnen met bloggen en ben voornamelijk op internet aan het rondneuzen opzoek naar inspiratie en voorbeelden. Ook ik wil mijn blog gaan managen puur op basis van wat goed voelt en wat niet goed voelt. Zodoende kwam ik ook hier terecht waardoor ik nu anno 2018 nog even op dit artikel reageer.
Wat lief, dankjewel! Ik denk dat doen wat je leuk vindt, uiteindelijk het belangrijkste is. Life is short, je kunt er maar beter plezier in hebben.