Inhoudsopgave
Het is een lange tijd dat geleden dat ik een persoonlijke post schreef, en om eerlijk te zijn: ik mis het! Ik heb enorm druk geweest met de lancering van Explorista Travel, mijn andere werkzaamheden en mijn leven in Parijs. Daarover een andere keer meer, maar het komt er op neer dat de blog er een beetje bij inschoot de laatste tijd. Vandaag wil ik het hebben over een onderwerp waar ik de laatste tijd veel over nadenk: de opofferingen die komen kijken bij het leven van je droomleven.
Ik ben nu dertig. En dat denk ik een interessante leeftijd om je leven helemaal om te gooien. Zeker als vrouw. Om mij heen zie ik iedereen links afslaan, terwijl ik rechts ga. Mijn vriendinnen in Parijs zijn bijna allemaal een paar jonger dan ik. En hoewel ik geloof dat dertig ook maar gewoon een nummer is, is het voor veel mensen wel een moment om stil te staan bij de keuzes die ze maken in hun leven, denk ik. Een mijlpaal om te stoppen, om je heen te kijken en te kijken of je nog op het goede pad bent.
Ik hoor vaak dat ik een droomleven heb. En ja, ik leef echt *mijn* droomleven. Maar wat ik hier wel over wil zeggen: aan elk leven dat je leeft kleven opofferingen. Dus daar wilde ik het vandaag graag over hebben. Ik wil je een hart onder de riem steken als jij ook op het punt staat om in het diepe te springen, te zeggen dat de opofferingen het allemaal waard zijn, zolang je iets doet wat bij je past.
Hoe ik mijn droomleven vond
Anderhalf jaar geleden zag mijn leven er totaal anders uit. Hoewel ik objectief een geweldig leven had met een leuk huis, geweldige partner, interessant werk en vaak op toffe reizen, ontbrak er altijd iets. Ik was rusteloos. Elk jaar met Oud & Nieuw werd ik overvallen door een bepaald existentieel verdriet, en ik snapte nooit waarom. Ik had toch alles wat ik wilde? Ja, goed, ik zou eigenlijk wel graag in het buitenland wonen, maar dat wil iedereen toch? Dat is gewoon een fantasietje die iedereen heeft.
Het was pas toen tijdens Corona voor mij alles wegviel (werk, relatie, inkomsten), dat ik het roer omgooide. Ik ging op reis voor drie maanden, om te kijken hoe het zou bevallen. Mijn grootste angst was dat ik eenzaam zou zijn. Maar toen ik eenmaal in het diepe sprong, bleek dat ik die angst voor niets jaren heb vastgehouden. Ik vond het bevrijdend. Ik lééfde. Ik was weer enthousiast over wat het leven mij kon bieden.
En dus besloot ik (na lange twijfel, hoor) vol voor dat gevoel te kiezen. Door therapie realiseerde ik me namelijk dat helemáál niet iedereen droomt over in het buitenland wonen. Sterker nog: dat is vrij uniek, en geeft dus aan dat dat echt bij mij past. En sindsdien probeer ik te luisteren naar het stemmetje van mijn verlangens. Dat is het kompas dat aangeeft waar mijn interesses liggen en wat ik verder wil ontdekken.
En inmiddels ben ik anderhalf jaar verder. Mijn leven is totaal anders. Ik heb een tijdje in Lissabon gewoond, en woon nu in mijn eentje in een piepkleine studio in Parijs. Mijn meest hechte vrienden kende ik zes maanden geleden nog niet. Ik probeer een taal te leren die ik niet spreek. En het belangrijkste: ik voel me niet langer onrustig.
En hoewel mijn “droomleven” zeker niet zonder moeilijkheden, pijn, verdriet en soms eenzaamheid is, ben ik gelukkig. Het ontbreken van die onrust is voor mij het duidelijkste signaal dat ik op dit moment eindelijk wèl het pad bewandel dat klopt voor mij.
Het hele leven bestaat uit opofferingen
Elk leven vraagt opofferingen van je. Ook een “veilig” leven. Als je één ding kiest, laat je namelijk automatisch het tegenovergestelde los. Als jij voor avontuur kiest, laat je veiligheid los. Als je kiest voor het hebben van geld, geef je het gedachteloos spenderen van geld op. Als je kiest voor een monogame relatie, geef je de spanning van het daten van nieuwe mensen op. En als je kiest voor een eigen bedrijf, geef je de zekerheid op van een vast salaris. Zo werkt het nu eenmaal.
(En ja, voor het kunnen volgen van je dromen moet je ook beschikken over een bepaalde portie privilege, dat realiseer ik me. Maar dat is een onderwerp voor een aparte discussie.)
Één van mijn favoriete quotes over dit onderwerp komt van schrijver Mark Manson, die de vraag stelt: ‘Waar wil jij voor worstelen? Welke pijn ben jij bereid te lijden?’ (lees die blogpost, erg goed). Het komt er op neer dat we als mensen allemaal gelukkig willen zijn. Dat is niet uniek. Maar dat geluk bereik je niet zonder opofferingen te doen. En uiteindelijk komt het allemaal neer op waar jij bereid voor ben te worstelen.
Ik vind reizen enorm belangrijk. En daarom woon ik in een piepkleine studio, omdat ik dat geld liever uitgeef aan reizen dan aan ruimer wonen. En heb ik veel minder keuze in de datingwereld, want de meeste mensen willen of kunnen niet leven zoals ik. En dat is prima.
Ik wil graag op termijn financieel onafhankelijk zijn, en daarom zet ik maandelijks geld apart om mee te beleggen (waar ik ook van zou kunnen gaan shoppen, of andere dingen doen).
Ik wil graag een nieuwe taal leren, en daarom worstel ik mezelf door gesprekken heen in een vreemde taal en accepteer ik het gevoel dat ik vaak voor lul sta omdat ik het verkeerde zeg, of omdat ik de vocabulaire heb van een vijfjarig kind (terwijl ik heus wel intelligent ben in een andere taal ;-)).
Ik wil graag een sterk en fit lichaam hebben. Daarom sleep ik mezelf regelmatig naar mijn sportmatje, of naar buiten voor een rondje hardlopen. Dat zijn worstelingen waar ik heus niet altijd van geniet, maar die ik wel bereid ben te maken.
Twijfel, twijfel, twijfel
Ik wil je graag een geheimpje verklappen, wat ik de afgelopen maanden geleerd heb: hoe verder je van het gebaande pad afwijkt, hoe meer je aan jezelf zult twijfelen.
Dat is ook niet zo gek. Overal om je heen zie je namelijk hetzelfde model: huisje, boompje, beestje. Of in directe termen: vaste baan, koophuis en kinderen. Daar is helemaal niets mis mee. Heel veel mensen worden daar heel gelukkig van. En ik kijk daar ook helemaal niet op neer. Als dit jouw pad is: oprecht happy for you! Zolang je er maar bewust voor kiest, niet omdat het ‘van je verwacht wordt’. Iedereens droomleven is anders.
Zodra je iets doet wat afwijkt van dit model, zul je aan jezelf twijfelen. Want het gebaande pad wordt namelijk opgevoerd als het ‘recept voor geluk’. Als je dit maar volgt, zul je gelukkig zijn. Daarom doen zoveel mensen het.
Het standaard pad is platgelopen: je kunt het eindpunt zien en weet precies welke beslissingen je hoort te maken. Na beslissing 1, komt beslissing 2 enzovoort.
Maar het niet-gebaande pad is een soort vaag zandpaadje door de bosjes. Je hóópt dat het uitzicht mooi is, maar je weet het niet zeker. Je kunt het eindpunt niet zien, en weet al helemaal niet welke stappen je moet nemen om er te komen. Het is eng dat pad te volgen.
En iedere keer als je een hindernis tegenkomt op het pad, zul je twijfelen: moet je niet gewoon omkeren en het gebaande pad volgen? Maar hoe langer ik mijn eigen pad wandel, hoe meer ik realiseer dat het voor sommigen van ons gewoon echt de enige optie is. En dat twijfel ook hartstikke gezond is. Zo lang elke keer het antwoord is: “ja ik ben nog op het juiste pad”, is er niks aan de hand.
Om maar te zeggen: twijfel is één van de worstelingen die komt kijken bij je droomleven. Net als eenzaamheid, of het gebrek aan begrip, of het gebrek aan mensen waar je je aan kunt spiegelen.
De verborgen kosten van niets-doen.
Maar waar we het vaak niet over hebben wanneer we het hebben over het maken van opofferen voor ons droomleven, is dat het NIET naleven van je dromen, en kiezen voor veiligheid, óók opofferingen van je vraagt.
Als jij kiest voor een leven van ‘veiligheid’, kies je voor het opgeven van avontuur. De mogelijkheid dat jij op een dag terugkijkt op je leven en denkt: “had ik maar…”. Dat zou een bewuste keuze moeten zijn, maar is het voor de meeste mensen niet, denk ik.
We hebben ook nog eens onze biologie tegen ons: ons brein zal er alles aan doen om ons veilig te houden. Daarom overschat het risico’s, en probeert het om alles te houden zoals het is. Lekker overzichtelijk.
Volgens mij was het mijn therapeut die dit tegen me zei: “People would rather choose the certainty of suffering, than the suffering of uncertainty”.
Maar realiseer je dat bij het NIET najagen van je dromen dus ook kosten komen kijken. Dat plaatst de risico’s van je dromen misschien wat meer in balans.
Anyway, dit is wat ik wil zeggen als mensen zeggen: “wauw, jij leeft echt een droomleven”. Vind uit wat een droomleven voor JOU betekent, en go do it!
2 reacties
Deze eerlijke blogpost was precies wat ik vandaag moest lezen! <3
Zolang het plezier en geluk van je keuzes groter zijn dan de twijfels er naar toe, dan denk ik dat je goed zit. (maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan!)
Dankjewel voor je lieve comment! <3