Als ik een rondreis maak, dan probeer ik altijd minimaal 1 natuurpark mee te pakken. Hoewel ik geen groot wandelaar ben (voorlopig), vind ik het heerlijk om tussen de bergen en bossen te zijn. Meestal kiezen we onze natuurparken zo: we kijken op een kaart naar de route van onze rondreis, en zoeken naar de dichtstbijzijnde groene vlek op Google Maps. Dat geeft namelijk normaal gesproken een park of een natuurgebied aan. We kijken wat foto’s en als het ons bevalt, gaan we er naartoe. Oftewel: redelijk op de bonnefooi, zonder degelijke voorbereiding, haha.
En zo komen we dus op heel wat obscure en bijzondere plekjes terecht. Zoals Ceahlau National Park, in het noorden van Roemenië. Het plan was om er te gaan wandelen, maar toen we er eenmaal waren, regende het. Dat leverde wel heel wat spooky plaatjes op, toen we door de mist over bospaadjes reden. Ik had het idee dat we elk moment bij de poort van Jurassic Park zouden aankomen.
Onze heenrit leidde ons langs Lacu Rosu, waar we een korte lunchstop maakten, en waar het eigenlijk verrassend fris was, in vergelijking tot de smeltende temperaturen van Boekarest. Grappig genoeg kwamen we hier best een hoop mensen tegen. Touringcars met Roemeense toeristen, schoolklassen… blijkbaar is dit een populaire vakantiebestemming voor Roemenen. En het is niet moeilijk om te zien waarom!
Na de lunch, reden we nog door naar het iets verderop gelegen Bicaz Canyon. Eigenlijk is het niet meer dan een weg die door wat hoge rotswanden loopt. Dit was mooi, maar niet superindrukwekkend vond ik. Leuk om even te stoppen voor foto’s, dat wel.
We reden een rondje langs het Lacul Bicaz meer, voordat we aankwamen bij onze overnachtingsplek in Durau. Het Bicaz meer was ook super mooi, en we zijn nog op een aantal plekken gestopt voor foto’s. Grappig genoeg reden we best wel hoog op de heuvels rondom het meer, en niet dichtbij het water, wat ik verwacht had. Maar dat zorgde uiteindelijk wel voor mooie foto’s.
De volgende ochtend was het dus tijd voor een mooie wandeling. We hadden er eentje uitgezocht, maar net op het moment dat we de deur uitreden begon het te regenen. En… hield het niet meer op. De bergen waar we verbleven trokken al snel dicht met mist, en op onze rit over hobbelige en kronkelige straatjes kwamen we letterlijk niet één andere auto tegen. Super mysterieus, en een beetje spannend! Ik keek constant om me heen of ik ergens beren zag, maar zoveel geluk hadden we helaas niet!
Toch voelde het echt alsof we in een spannend boek beland waren, of in een film van Jurassic Park. Helaas ging de wandeling dus niet door, want de wandeling ging door het bos, en dat zou veel te modderig en glibberig zijn. Bovendien hadden we geen regenkleding, of écht goede schoenen. Dus dat was niet verantwoord. Maar we hebben wel enorm van de rit genoten. Dus dat is ook wat waard. En ik heb deze mooie plaatjes voor jullie geschoten!
De volgende dag reden we alweer door naar Sighisoara, en lieten we dit prachtige natuurpark achter ons. Over hobbelende wegen reden we weer verder, op weg naar volgende avonturen.
Liefs,
Milou