Transfăgărășan, ja, probeer dat maar eens te onthouden. Maar goed, je zult de weg misschien beter kennen van Top Gear, die de weg jaren geleden uitriep tot mooiste weg ter wereld. Op foto’s zag het er prachtig uit, dus het stond hoog op mijn lijstje om te bezoeken tijdens onze rondreis door Roemenië. Omdat ik zo geweldig goed ben in voorbereidingen (*kuche kuche*), kwam ik er eigenlijk pas de dag van tevoren achter dat een deel van de weg nog gesloten was, en pas een paar dagen later officieel open zou gaan. Je kon de weg wel rijden, maar… op eigen risico.
Woorden die mijn hart altijd angst aanjagen, want ik ben nogal een angsthaasje. Maar ja, we zijn helemaal hierheen gekomen, en om de weg dan niet te doen? Ik speurde Instagram af op zoek naar mensen die de weg de afgelopen dagen hadden gereden, om te zien hoe de omstandigheden waren, en of er inderdaad nog een hoop sneeuw en ijs lag. Niet dus! Het zag er eigenlijk hartstikke goed uit.
En dus besloten we maar gewoon het eerste deel te rijden, en vervolgens te besluiten of we verder zouden gaan op basis van de omstandigheden. Bij de afsluiting vroegen we een motorrijder die naar beneden kwam hoe de omstandigheden waren, en na een duimpje omhoog, reden we de afsluiting voorbij… de Transfagarasan weg op!
Het eerste deel van de weg was trouwens ook nog een ervaring. We kwamen zomaar vast te zitten in een kudde schapen, met een schapenhoeder en twee honden erbij. Zo’n prachtige traditionele ervaring. En echt… het waren misschien wel tweehonderd schapen, we konden echt alleen maar stapvoets rijden en heel hard lachen.


We keken ons ogen uit, want het was hier zo ontzettend mooi. We stopten constant om foto’s te maken. Ik bedoel, hoe vet is het om hier te kamperen?

Toen was het tijd voor de echte kronkelweg. De Transfăgărășan weg is de nationale weg 7C die 90 kilometer lang is, en loopt door het Fagarasan-gebergte in het zuidelijke deel van de Karpaten. De weg werd tussen 1970 en 1974 gebouwd door het Roemeense leger, onder leiding van dictator Ceausescu. De weg is meestal alleen open tussen juli en eind september, al gaat het onderste deel vaak eerder open. Hoewel wij de weg een paar dagen voor de officiële opening reden, neem ik geen verantwoordelijkheid voor jouw beslissing. Het is op eigen risico, en je kunt zelf het beste onderzoek doen naar hoe de condities op de weg zijn.
Mocht je er toevallig in de zomer zijn en de weg kunnen rijden, dan staat je echt een prachtige rit te wachten, vol glooiende heuvels, prachtige uitzichten en (met een beetje geluk) mysterieuze mist die langzaam over de weg trekt. Echt… magistraal! Maak bovenop ook zeker even een stop voor Lake Balea.



Ik bedoel…. kan het mooier dan dat? Ik ben zelden op zo’n mooie, mysterieuze plek geweest.


Vervolgens zat onze rondreis er officieel op… we zouden alleen nog een paar uur rijden naar Boekarest, om de huurauto weer af te geven op het vliegveld. We genoten van de prachtige omgeving tijdens onze terugrit, door de bossen en langs meren toen we een bocht uitkwamen en aan het eind van de weg iets zagen wat toch wel verdacht veel leek op… nee, dat kon niet toch? Die zijn vrij zeldzaam en schuw en zitten diep in de bossen. Ik heb er de hele week naar gezocht en zag ze nergens, en dan nu ineens zo vlak langs de kant van de weg? Toen we eenmaal op zo’n drie of vier meter afstand gereden waren was het toch echt waar…. EEN BRUINE BEER!

Hoe bijzonder was dat?!?! Al met al was onze laatste reisdag over Transfăgărășan misschien wel mijn favoriete reisdag. We reden zo zonder verwachtingen en kwamen twee van de tofste reiservaringen ooit tegen (de weg door de bergen en de beer!). Hoe mooi is het als je zo weinig verwachtingen hebt en dan zo ontzettend verrast wordt?
Roemenië, wat ben je toch mooi!
Liefs,
Milou
1 reactie
Wow wat een mooie foto’s! echt om bij weg te dromen.
en wat bijzonder dat jullie een bruine beer zijn tegen gekomen! jullie hebben echt geluk gehad.
hoop er zelf ook ooit een in het wild te zien.